Το να έχεις αδέρφια είναι υπέροχο. Το να έχεις μεγαλύτερα αδέρφια είναι ακόμη καλύτερο (ειδικά αν είναι αγόρια). Οι μεγάλες διαφορές ηλικίας στα παιδιά (πάνω από έξι χρόνια) δημιουργούν μια περίεργη σχέση, ιδιαίτερα αν το μικρότερο αδερφάκι είναι κορίτσι και το μεγαλύτερο αγόρι.
Όταν είσαι το μικρότερο παιδί δεν καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι «βάρος» στον μεγάλο σου αδερφό και τον ακολουθείς παντού. Θες να μαθαίνεις και να ρουφάς σαν σφουγγάρι τον τρόπο που μιλάει, που κοιτάει, που γελάει και που σκέφτεται για να μπορέσεις να φερθείς αναλόγως. Να μπορέσεις να φτάσεις έστω και για λίγο το τέλειο πρότυπο του μεγάλου αδερφού.
Καθώς μεγαλώνεις σου μαθαίνει να μην κλαίς σαν μικρό κοριτσάκι όταν χτυπάς, να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις σαν να μην έγινε τίποτα όταν πέφτεις, να υπομένεις το τσούξιμο από το οξυζενέ, παρόλο που σε νευριάζει όταν σου χαλάει το όμορφο χτένισμα στα μαλλιά που έχεις φτιάξει και αρχίζει να σε γαργαλάει. Παρόλο που δεν σε αφήνει να πειράζεις τα πράγματά του, αλλά το κάνεις κρυφά. Χαίρεσαι όταν σε αφήνει να παίζεις στον υπολογιστή του και θυμώνεις που έχει την εξουσία να σου λέει «όχι» όποτε του το ζητάς. Για να σε ξυπνήσει σε πλησιάζει αργά και ήσυχα, πέφτει πάνω σου κοντεύοντας να σε λιώσει και τελικά καταλήγεις σαν μαλακό αρκουδάκι στην αγκαλιά του. Σε βλέπει σαν παιχνίδι, αλλά δεν σε πειράζει γιατί τον θαυμάζεις. Σου δίνει χαρτζιλίκι χωρίς να του το ζητήσεις. Πιστεύεις οποιαδήποτε χαζομάρα μπορεί να σκεφτεί για να γελάσει με την αντίδρασή σου. Τις περισσότερες φορές σε νευριάζει, αλλά δεν έχεις μάθει να του μιλάς άσχημα.
Μπορεί να μην το θυμάσαι, αλλά εκείνος σίγουρα δεν μπορεί να ξεχάσει όλες τις ώρες, τις μέρες και τα χρόνια που χρειάστηκε να μείνει μαζί σου στο σπίτι και να σε προσέχει, θυσιάζοντας τις βόλτες με την παρέα του.
Στον μεγάλο αδερφό μπορείς να εξομολογηθείς κάτι που δεν θες να πεις στους γονείς. Ξέρεις πως θα δει από άλλη σκοπιά την κατάσταση που του περιγράφεις, αλλά αισθάνεσαι αδικία όταν δεν εκμυστηρεύεται σε σένα κάτι, όταν δε μοιράζεται το κάθε τι από αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του. Ωστόσο ξέρεις πως μπορείς να κρατήσεις οποιοδήποτε μυστικό του γιατί δεν τον έχεις προδώσει ποτέ και πρέπει να το γνωρίζει. Όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ σημασία θέλεις να σου δίνει και να νιώθεις πως είσαι από τα πιο σημαντικά άτομα στη ζωή του. Τον ευχαριστείς που σου έμαθε πώς να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου σε οποιαδήποτε περίπτωση και να μην αφήνεις κανέναν να σε πειράξει.
Η καλύτερη στιγμή είναι όταν δεν έχεις διάθεση ή κάτι έχει πάει στραβά, κλαις με λυγμούς και βρίσκεις σε αυτόν παρηγοριά. Βυθίζεσαι στη μεγάλη του αγκαλιά που είναι σαν φωλίτσα και ξέρεις πως σου προσφέρει ασφάλεια. Ξέρεις πως πάντα θα είσαι το «μικρό» του αδερφάκι και θα σε προστατεύει από κάθε κακοτοπιά και θα κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του για την ευτυχία σου. Γιατί ήταν, είναι και θα είναι ο φύλακας άγγελός σου.
Όταν είσαι το μικρότερο παιδί δεν καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι «βάρος» στον μεγάλο σου αδερφό και τον ακολουθείς παντού. Θες να μαθαίνεις και να ρουφάς σαν σφουγγάρι τον τρόπο που μιλάει, που κοιτάει, που γελάει και που σκέφτεται για να μπορέσεις να φερθείς αναλόγως. Να μπορέσεις να φτάσεις έστω και για λίγο το τέλειο πρότυπο του μεγάλου αδερφού.
Καθώς μεγαλώνεις σου μαθαίνει να μην κλαίς σαν μικρό κοριτσάκι όταν χτυπάς, να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις σαν να μην έγινε τίποτα όταν πέφτεις, να υπομένεις το τσούξιμο από το οξυζενέ, παρόλο που σε νευριάζει όταν σου χαλάει το όμορφο χτένισμα στα μαλλιά που έχεις φτιάξει και αρχίζει να σε γαργαλάει. Παρόλο που δεν σε αφήνει να πειράζεις τα πράγματά του, αλλά το κάνεις κρυφά. Χαίρεσαι όταν σε αφήνει να παίζεις στον υπολογιστή του και θυμώνεις που έχει την εξουσία να σου λέει «όχι» όποτε του το ζητάς. Για να σε ξυπνήσει σε πλησιάζει αργά και ήσυχα, πέφτει πάνω σου κοντεύοντας να σε λιώσει και τελικά καταλήγεις σαν μαλακό αρκουδάκι στην αγκαλιά του. Σε βλέπει σαν παιχνίδι, αλλά δεν σε πειράζει γιατί τον θαυμάζεις. Σου δίνει χαρτζιλίκι χωρίς να του το ζητήσεις. Πιστεύεις οποιαδήποτε χαζομάρα μπορεί να σκεφτεί για να γελάσει με την αντίδρασή σου. Τις περισσότερες φορές σε νευριάζει, αλλά δεν έχεις μάθει να του μιλάς άσχημα.
Μπορεί να μην το θυμάσαι, αλλά εκείνος σίγουρα δεν μπορεί να ξεχάσει όλες τις ώρες, τις μέρες και τα χρόνια που χρειάστηκε να μείνει μαζί σου στο σπίτι και να σε προσέχει, θυσιάζοντας τις βόλτες με την παρέα του.
Στον μεγάλο αδερφό μπορείς να εξομολογηθείς κάτι που δεν θες να πεις στους γονείς. Ξέρεις πως θα δει από άλλη σκοπιά την κατάσταση που του περιγράφεις, αλλά αισθάνεσαι αδικία όταν δεν εκμυστηρεύεται σε σένα κάτι, όταν δε μοιράζεται το κάθε τι από αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του. Ωστόσο ξέρεις πως μπορείς να κρατήσεις οποιοδήποτε μυστικό του γιατί δεν τον έχεις προδώσει ποτέ και πρέπει να το γνωρίζει. Όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ σημασία θέλεις να σου δίνει και να νιώθεις πως είσαι από τα πιο σημαντικά άτομα στη ζωή του. Τον ευχαριστείς που σου έμαθε πώς να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου σε οποιαδήποτε περίπτωση και να μην αφήνεις κανέναν να σε πειράξει.
Η καλύτερη στιγμή είναι όταν δεν έχεις διάθεση ή κάτι έχει πάει στραβά, κλαις με λυγμούς και βρίσκεις σε αυτόν παρηγοριά. Βυθίζεσαι στη μεγάλη του αγκαλιά που είναι σαν φωλίτσα και ξέρεις πως σου προσφέρει ασφάλεια. Ξέρεις πως πάντα θα είσαι το «μικρό» του αδερφάκι και θα σε προστατεύει από κάθε κακοτοπιά και θα κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του για την ευτυχία σου. Γιατί ήταν, είναι και θα είναι ο φύλακας άγγελός σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου