Pages

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Κάποτε σε έλεγαν Ιθάκη, τώρα τι;"



Κάποτε σε έλεγαν Ιθάκη, τώρα τι;

«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που φεύγει.». Οι αλλαγές στη ζωή μας είναι κάτι που άλλοτε με πάθος ζητάμε και άλλοτε θέλουμε με κάθε θυσία να τις αποφύγουμε, ένα είναι το σίγουρο, ότι οι αλλαγές αυτές υπάρχουν για να μαθαίνουμε, να αγαπάμε, να ονειρευόμαστε, μα κυρίως να εκτιμούμε. Τίποτα δεν μας δίνετε τυχαία, καθώς και τίποτα δεν έχει την κυρίως να εκτιμούμε. Τίποτα δεν μας δίνετε τυχαία, καθώς και τίποτα δεν έχει την δική μας ιδιοκτησία, το μόνο που μας ανήκει είναι αυτό που δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε σε ένα ναυάγιο, η ψυχή μας. Το θέμα λοιπόν είναι τι κάνουμε γι αυτή, πως η ψυχή μας βιώνει, ακολουθεί τις αλλαγές της ζωής μας, μήπως άραγε τις προκαλεί και η ίδια για να μην χαθεί κάποιος σκοπός της; Οι σκέψεις σας καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές ίσως να τρέχουν γοργά σε κάτι μεταφυσικό, ίσως ένα ιερό όν που μας παρακολουθεί, ίσως πάλι να είστε και λάτρης της απλότητας και να πιστεύετε πως όλα είναι εικασίες της ανάγκης μας να αποφύγουμε μία μοιραία τυχαιότητα. Ξέρετε πιο είναι το πιο όμορφο, ότι κανείς δεν έχει άδικο σε ότι πιστεύει, έχει άδικο όταν το επιβάλλει. Η φιλοσοφία της ψυχής δεν έχει κριτήρια, διαχωρισμούς, υπεκφυγές, αναλύσεις. Η φιλοσοφία της ψυχής στηρίζετε στην πίστη, και αυτό φαίνεται και σωματικά, κανείς δεν είναι νεκρός αν δεν το πιστέψει. Δυστυχώς η ευτυχώς στην σημερινή μας εποχή συμβιβαστήκαμε μ’ ένα είδους νεκροφιλία. Μην τρομάζετε δεν κυριολεκτώ, μιλώ μεταφορικά για όλους εκείνους τους ανθρώπους, για εμάς ίσως που πιστέψαμε ή πιστεύουμε πως ο ρυθμός της ζωής δεν μας ανήκει και γινόμαστε έρμαια της κάθε λογής τυχαιότητας που μας προσφέρετε, και σε αυτό μη μου πείτε πως φταίει ένα ανώτερο όν, γιατί είτε δεν πιστεύεται σε αυτό, είτε θεωρείτε τον εαυτό σας μία καλή μαριονέτα και απορρίπτεται την ύπαρξη της ελεύθερης βούλησης που ακόμη και η ίδια η θρησκεία αποδέχεται. Αλλαγές στη ζωή, αλλαγές στη σκέψη και τελικά το μόνο που προκαλούμε κυρίως στον εαυτό μας είναι ένταση, καθώς με δυσκολία αποδεχόμαστε την «Ιερά Οδό» της ζωής μας. 

 «Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
 τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, 
 αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, 
 Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

Η ποίηση, ο λόγος, η σκέψη όλα προς όφελος της ψυχής δόθηκαν, μη απορρίπτεται έτσι απλά ότι δεν κατανοείτε, θα έρθει η στιγμή που ίσως θα είναι ολόκληρη η εξήγηση για την ζωή σας. Το σημερινό άρθρο ίσως σας κούρασε, ίσως φαντάζει χαοτικό, και χωρίς ίχνος καλοκαιρινής διάθεσης… Μα η κούραση της καθημερινότητας είναι το χάος που συνηθίσαμε και το καλοκαίρι η εποχή που διακόψαμε τη ζωή από τη συνήθεια, έτσι πήρα το θάρρος να σας μιλήσω για κάποιες «δικές μου αλήθειες». 
Να χαμογελάτε, να είστε δεκτικοί σε ότι αλλάζει, θα «επιβιώσετε» πιο εύκολα και θα προχωρήσετε με πιο γοργό βήμα στη αλλαγή και την παρουσίαση των δικών σας θέλω! 


Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Ένας κόσμος, μα τι κόσμος!"




Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα… 
Νίκος Καζαντζάκης ( 1883-1957 , Έλληνας συγγραφέας) 

Κάπως έτσι επιλέγω να κάνω την αρχή γι αυτή την όμορφη Κυριακή! Ο κόσμος είναι αυτός που είναι, κι εμείς επιλέγουμε πως θέλουμε να τον ζήσουμε. Σίγουρα οι καταστάσεις όλες δεν είναι εύκολες για να τις αντιμετωπίσουμε με το ίδιο σθένος, τις ίδιες αντοχές, την ίδια αγάπη, όμως όλες οι καταστάσεις έχουν έναν κοινό παράγοντα, εμάς. Εμείς είμαστε που δίνομαι την απόχρωση στο συναίσθημα, τη νότα στη μελωδία, τη σιωπή στην προσευχή, εμείς είμαστε που ορίζουμε αν τα όνειρά μας 
είναι να πραγματοποιηθούν, ή να απορριφθούν από την καθημερινότητά μας. Συχνά επιλέγουμε να ζούμε μία ανούσια καθημερινότητα μόνο και μόνο από φόβο για το άλλο, το διαφορετικό. Πάντα το να είσαι διαφορετικός έχει ευθύνη και προκαλεί σε πολλούς ανασφάλεια, πώς να παρουσιάσεις άλλωστε αυτό το οποίο επιθυμείς αν δεν το εγκρίνεις πρώτα εσύ για τον εαυτό σου ως μη ανήθικο. Και ποιος ο ορισμός της ηθικής αλήθεια στη ζωή μας; Ένας ορισμός που χάνεται με το πέρασμα των χρόνων, όχι από επιλογή, μα από αυτόν τον κοινωνικό δυνάστη, τη μόδα της αναισθησίας.

Ο κόσμος μονάχα όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει, μονάχα τότε και οι λέξεις αυτές ηχούν ακόμη από τα γραπτά του Τάσου Λειβαδίτη. Και ποιος ακούει ποιος άκουσε μονολογούσε ο Οδυσσέας Ελύτης… Ξέρετε, σίγουρα ξέρετε αν έχετε την ψυχή σας ανοιχτή και τα μάτια σας ψηλά στον ουρανό των επιλογών σας. Σίγουρα ξέρετε το απίθανο είναι η πιο πιθανή μας ιστορία αν πιστεύουμε στον εαυτό μας, στον συνάνθρωπός μας και εν κατακλείδι στον αληθινό Άνθρωπο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επανάσταση από το να αρχίσεις να αισθάνεσαι, να ανοίξεις τους δέκτες της γνώσης σου και να τρέφεις τα παιδιά, τους φίλους, την οικογένειά, το ευρύ κοινωνικό σου περιβάλλον με την αγάπη της ισότητας στη ελευθερία και την γνώμη. Η παθογένεια της εποχής μας δεν είναι η δυστυχία της κρίσης, δεν είναι η αδιαφορία, η αδράνεια, η μιζέρια… Η παθογένεια της εποχής όπου και αν την αναζητούμε είναι μέσα μας μονάχα, τη στιγμή εκείνη που κλειδώσαμε την πόρτα του σπιτιού μας, 
κλείσαμε τα παραθυρόφυλλα, βάλαμε μπάρες παντού κάνοντας ένα απόρθητο φρούριο και έπειτα ανοίξαμε τον υπολογιστή γίναμε τα χίλια πρόσωπα σε μια στιγμή του facebook και χαθήκαμε στην αναπαυτική μας καρέκλα δίχως να ακούμε αυτούς τους όμορφους ήχους της συνοικίας, της γειτονιάς. Φοβάμαι πως στο μέλλον για τις εποχές θα ενημερωνόμαστε πάλι ηλεκτρονικά με κάποιο mail, γιατί η δύναμή μας να παρατηρούμε τα αληθινά πράγματα θα έχει εξασθενήσει αρκετά πια. Δεν θα κλείσω 
μελαγχολικά όμως όχι, γιατί η αρχή είναι και το τέλος αυτών των σημερινών λόγων! Να είστε καλά και να προσέχετε πάντα το χαμόγελό σας, αυτή είναι η αληθινή σας υγεία!

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα…
Νίκος Καζαντζάκης ( 1883-1957 , Έλληνας συγγραφέας)