Pages

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Εν αρχή είναι ο λόγος"



     Εν αρχή είναι ο λόγος

   Έτσι ξαφνικά συμβαίνει κάτι και από «σχεδόν νεκρός» ατενίζεις την ζωή «πιο ζωντανός» από ποτέ. Τα όνειρα ευδιάκριτα, οι επιθυμίες εμφανείς, ειλικρινής και απλές. Είναι ίσως περίεργο να πρέπει να φτάσεις στο ελάχιστο σημείο για να μπορέσεις να δεις την πραγματική εικόνα της ζωής, όμως ίσως εξηγείται, καθώς μονάχα στο απόλυτο σκοτάδι μπορείς να αντικρίσεις όλο το φως του ουρανού. Μην κατηγορούμε λοιπόν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας, αυτές είναι που μας οδηγούν στην πίστη και την συνειδητοποίηση για το ποιοι είμαστε, που βαδίζουμε και τι στόχους έχουμε θέσει. Ο χαρακτήρας μας είναι ένας εύπλαστος άγγελος που ήρθε στη γη για την αγωγή, την εκμάθηση της παιδείας στο φως, άλλοτε αυτό το γνωρίζουμε και άλλοτε το κρύβουμε καλά μέσα μας απορρίπτοντας κάθε σχέση μας με την γη του θαύματος της Γένεσις. Θεός ή απλές συμπτώσεις, ποιητής ουρανού και γης ή απλά ένας τυχαίος άνθρωπος με εξουσία; Πάντοτε το αθέατο μας ερεθίζει τις αισθήσεις για αποκάλυψη και μυστικισμό. Καμία καθαρή αλήθεια δεν υπάρχει, καθώς η αλήθεια είναι πάντοτε ντυμένη με τα δικά μας κριτήρια. Όταν απελευθερώσεις την αλήθεια να μιλήσει και να δεχτείς την συνέπειες, τότε θα είσαι έτοιμος και για έναν καινούριο κόσμο. Ο αληθινός Θεός, τουλάχιστον αυτόν ο οποίος διακρίνω επί γης, είναι η ελευθερία της αλήθειας, αν αυτό συμβεί τότε οδηγείσαι με βήματα προς αυτά που επιθυμείς να γνωρίσεις. Σε αυτόν τον δρόμο σίγουρα δεν είσαι μόνος, σίγουρα είσαι μαθητής, σίγουρα είσαι ο προφήτης της ίδιας σου της σωτηρίας. 
   Ένα τυχαίο γεγονός είναι τόσο δυνατό ώστε να αφυπνίσει μία ολόκληρη βιβλιοθήκη της γνώσης να εισαχθεί στον τρόπο σκέψης σου, δυνατή η στιγμή λοιπόν και η εκλογή της συναισθηματικής λογικής. Η δική μου ζωή βαπτίστηκε έντονα στην ποίηση για κάποιο λόγο και πριν λίγες ημέρες έχοντας ένα σοβαρό ατύχημα κατανόησα το γιατί. Οι πτώσεις της ζωής μας, ακόμη και οι τροχαίες συγκρούσεις με την αλήθεια, ποτέ δεν σε σκοτώνουν, μονάχα ξέρουν με τον δικό τους βίαιο τρόπο να σε ξυπνούν την επόμενη μέρα και αντί για πόνο να σου προσφέρουν γνώση. Δεν θα μπορούσε βέβαια όλη η ανθρωπότητα να περάσει από τον ίδιο δρόμο της αποκάλυψης, αλλά η άνθρωποι που τον διαβαίνουν καλό θα ήταν να μιλήσουν και να δοθούν στη γνώση προς όφελος των υπολοίπων. Γιατί σε αυτή τη ζωή, στην άλλη ζωή, στην οποιαδήποτε ζωή κανένας και ποτέ δεν είναι μόνος, μην αφήνετε τις συγκυρίες να σας οδηγήσουν να πιστέψετε κάτι τέτοιο, πάντοτε, μα πάντοτε θα υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος να σας ακούσει, ένας να σας αγαπήσει αληθινά, ένας να σας πονέσει και να σας διδάξει με αυτόν τον τρόπο, ένας να σας πει είσαι ο τέλειος – τέλεια και το αντίθετο. Όλα όμως έχουν την ίδια βάση, την ίδια αρχή και εν αρχή είναι ο λόγος. Ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι γιατί πάντοτε θέλεις να πετάξεις, αλλά ποτέ κανένας δεν έσκισε τις σάρκες του εγώ του για να απελευθερωθούν τα φτερά του, και με κάποιο τρόπο πρέπει αυτό να το μάθεις… 

Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Αποκαλύπτω..."


  
Αποκαλύπτω...

   Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι έτοιμος να μας προσφέρει τα πάντα, αλλά και τίποτα. Από τι εξαρτάται όμως αυτό; Κάποιοι το αποκαλούν μοίρα, άλλοι τύχη, άλλοι Θεό, μερικοί δίνουν και ένα απλό συμπτωματικό χαρακτήρα στα γεγονότα. Προσωπικά θα μιλήσω και πιστεύω στην ατομική ευθύνη και ξεκινάω με την ερώτηση προς όλους μας, τι σημαίνει «τα πάντα»; Αυτή η λέξη μας έχει συνηθίσει λεκτικά να συμβολίζει την πληρότητα, την αιωνιότητα, ακόμη και τον έρωτα, όμως και οι τρεις αυτοί συμβολισμοί δεν διαρκούν περισσότερο από μία ανάσα. Άρα το πρόβλημά μας είναι πως αναπνέουμε(;) και τι εικόνες και επιθυμίες αποδίδουμε στους συμβολισμούς που αναφέραμε. Το αξιοσημείωτο σε όλο αυτό είναι να πούμε πως ως άνθρωποι δείχνουμε μία ακατανίκητη επιθυμία κατάκτησης αυτού του «πάντα» που γοητεύει τις αισθήσεις. Δεν μας αδικώ… Άλλωστε από την παιδική ηλικία ακόμη μαθαίνουμε να ζούμε με τον καταναλωτικό μας εαυτό ο οποίος συμβαδίζει πιστά πάντοτε πλάι πλάι με την επιθυμία, και αυτή η επιθυμία γνωρίζει με βεβαιότητα το «πάντα». Είναι «πάντα» εκεί να επιμένει πως υπάρχει ανάγκη, είναι «πάντα» εκεί να γνωρίζει πως χρειαζόμαστε και κάτι ακόμη για να είμαστε ευτυχισμένοι, μόνο που ποτέ δεν μας αρκεί αυτό το κάτι ακόμη. Τελικά καταλήγουμε να κυνηγάμε ένα μέλλον και να αφήνουμε το παρόν να μας προσπερνά με λύπηση. Ίσως η λύπηση σας ακούγεται ως βαριά έννοια, μα νομίζω πως είναι η κατάλληλη λέξη να χαρακτηρίσει αυτήν την κατάσταση. Έτσι με ένα χαμένο παρόν και τα μάτια μας στο μέλλον, καταλήγουμε να έχουμε ένα δυσοίωνο παρελθόν… Περίεργη ζωή, σπάνια στο παιχνίδι της αυτό θα καταλάβουμε τους κανόνες! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι η αποκάλυψη… Αποκάλυψη της αλήθειας, αυτή θα είναι και η απελευθέρωσή μας. Όταν γνωρίζεις την ταυτότητα και την προέλευση των συναισθημάτων σου ξέρεις και να τα διαχειριστείς… Όταν γνωρίζεις πως το «πάντα» είναι η στιγμή που κρατά την ανάσα της, τότε μαθαίνεις και να αναπνέεις. Μην έχετε προσδοκίες για την πληρότητα και θα σας δοθεί, μην έχετε απαιτήσεις για την αιωνιότητα και θα σας δοθεί, μην μυθοποιείτε τον έρωτα και θα τον ζήσετε. «Πάντα» το μυαλό είναι η δύναμη του να ζεις… Σκεφτείτε λοιπόν πως η ζωή είναι απλά στο μυαλό σας, ο χρόνος στην τσέπη σας και η αληθινή ευτυχία περιμένει απλά να της κλείσετε το μάτι και να τις πείτε «Τώρα»! 

 Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Alexart.com: "Αυτό το καλοκαίρι..."


Αυτό το καλοκαίρι... 

Όταν έρχεται το καλοκαίρι όλοι κάνουμε κάποια σχέδια, υπολογίζουμε πώς θα περάσουμε τις διακοπές μας (αν και πολλοί δουλεύουν), σκεφτόμαστε και σημειώνουμε σε ένα πρόχειρο όλα όσα θα θέλαμε να πραγματοποιήσουμε αυτή την ζεστή εποχή του χρόνου και φτάνει η στιγμή της υλοποίησης. 

Η θεωρία από την πράξη απέχει πολύ και το μόνο σίγουρο είναι ότι για να κάνεις κάτι πρέπει να είσαι σίγουρος για αυτό, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Φτάνουμε, λοιπόν, στο σημείο που λέμε: «Ωραία! Τώρα θα κάνω όλα όσα είχα σχεδιάσει. Θα τα καταφέρω!». 
Καλός ο ενθουσιασμός, αλλά εντελώς τυχαία όταν φτάνει εκείνη η στιγμή, τότε κάτι συμβαίνει και σκεφτόμαστε να τα παρατήσουμε. Ψάχνουμε να βρούμε την εύκολη λύση
Αυτό είναι το πρόβλημά μας. Επαναπαυόμαστε σε όσα έχουμε, καθόμαστε στον καναπέ, πιάνουμε το τηλεχειριστήριο και όλα παγώνουν. 

Έχουμε φτάσει σχεδόν στα μέσα του καλοκαιριού και πολλοί - σε όλους θα έχει συμβεί τουλάχιστον μία φορά - ασυναίσθητα συμπεριφέρονται σαν τους πολιτικούς. 
«Θα… θα… θα…» και από πράξη τίποτα. 

Μια ζωή έχουμε και πρέπει να αισθανόμαστε πως ζούμε και όχι πως κοιμόμαστε. Να φροντίζουμε την ψυχή μας, να περιποιούμαστε το σώμα μας με γυμναστική για να το αφυπνίσουμε και να κάνουμε όσα μας γεμίζουν και μας κάνουν ευτυχισμένους

Όπως λέει και μια παροιμία: «Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα» και συμπληρώνω… επειδή δεν θα το κάνεις ούτε αύριο. 

 Καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού! 

 Alex Art