Δεν ξέρω ποιος ήταν ο λόγος που οδήγησαν τον Peter Hook να βγει στο δρόμο παίζοντας το Uknown Pleasures (και όχι μόνο) των Joy Division. Νοσταλγία; Ένας τρόπος να γεμίσει την ώρα του και τον τραπεζικό του λογαριασμό; Να μπει στο μάτι του Bernard Sumner; Για μας δεν έχει σημασία. Το βράδυ της Παρασκευής (25/11) στο Gagarin ήταν μαγικό.Για τον πρώτο δίσκο των Joy Division έχει χυθεί άπειρο μελάνι στη προσπάθεια να εξηγηθεί γιατί είναι ένας από τους σημαντικότερους δίσκους στην ιστορία του rock. Μία απεγνωσμένη προσπάθεια του Ian Curtis να πει στο κόσμο πως έχει πρόβλημα, πως χρειάζεται βοήθεια. Δυστυχώς όλοι έπιασαν το νόημα μετά την αυτοκτονία του. Που να πήγαινε το μυαλό τους ότι ένας πιτσιρίκος κρύβει μέσα του τόσες σκοτεινές σκέψεις.
Ο Peter Hook λοιπόν εδώ και λίγο καιρό, πήρε τη μπάντα του, τους Light και περιοδεύει στο κόσμο παίζοντας τραγούδια των Joy Division. Άλλωστε, δε νομίζω πως υπάρχει άλλος πιο άξιος εκεί έξω να το κάνει. Το δικαίωμα ανήκει μόνο σε αυτόν και το απέδειξε περίτρανα. Ούτε καν στον Bernard Sumner τον κιθαρίστα και μετέπειτα frontman των New Order. Τον έχουμε ακούσει άλλωστε να τραγουδάει Joy Division και δεν του ταιριάζει. Άλλο Crystal και Regret και άλλο Isolation.
Στο κατάμεστο Gagarin (sold out) η βραδιά μας άνοιξε με ένα 20λεπτο οπτικό αφιέρωμα στη μπάντα αλλά και γενικά το μουσικό Μάντσεστερ της εποχής. Ένα κολάζ από τις δύο σχετικές ταινίες (24hr Party People και Control), ζωντανές εμφανίσεις αυτών και των New Order αλλά και σπάνιες τηλεοπτικές συνεντεύξεις τους. Ήταν ένα καλό ζέσταμα.
Στη συνέχεια ακολούθησε ο Peter Hook ο οποίος πήρε τη θέση του στο κέντρο της σκηνής αρχίζοντας με No Love Lost και το μπάσο του να βγάζει φωτιές. Σα να ήθελε να μας ξεκαθαρίσει πως αυτός ήταν που όρισε τον ήχο των Joy Division. Και είναι αλήθεια. Απλά ακούστε ξανά τα τραγούδια και παρατηρήστε το μπάσο. Και φυσικά το στυλ που παίζει είναι ανεπανάληπτο. Όσοι τον έχουν δει, καταλαβαίνουν.
Γενικά όλη η μπάντα είναι εξαιρετική ενώ ο ήχος κρυστάλλινος. Ίσως από τους καλύτερους που έχει δει το Gagarin. Τουλάχιστον στα live που έχω πάει εγώ.
Εντυπωσιακός ήταν και ο ενθουσιασμός του κόσμου. Ένα κοινό που είχε και πιτσιρικάδες αλλά και 45αρηδες που μεγάλωσαν μαζί τους. Και χωρίς υπερβολή, όλοι είχαν γίνει ένα. Η συγκίνηση, η νοσταλγία, ο ενθουσιασμός και η χαρά ήταν κοινή. Αξίζει μόνο να σας περιγράψω ένα σκηνικό. Στο τέλος του live ο Peter Hook πέταξε στο κόσμο το μαύρο μπλουζάκι που φορούσε. Το έπιασαν δύο 40αρηδες (και) οι οποίοι σαν μικρά παιδιά προσπαθούσαν να πείσουν ο ένας τον άλλον για το ποιος θα το πάρει. Έφυγα πριν σοβαρέψουν τα πράγματα γιατί δεν μου φαινόταν διαθέσιμοι να κάνουν πίσω.
Το set list είχε όλο το Unkonwn Pleasures αλλά και άλλα τραγούδια από τη σύντομη καριέρα τους. Shadowplay, She Lost Control, Digital, Disorder, Transmission, Love Will Tear Us Apart, New Dawn Fades, Isolation. Όλα συγκλονιστικά. Ο Joy Division δεν έχουν ούτε ένα αδιάφορο τραγούδι. Έκλεισαν με δύο encore παίζοντας στο τέλος το Ceremony, το πρώτο single που κυκλοφόρησαν οι New Order.
Peter Hook σε ευχαριστούμε
cosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου