Alexart.com: Το μονοπάτι της φιλίας

Ο καθένας αποφασίζει για τη ζωή του και για το τι είναι καλύτερο να πράξει για τον εαυτό του. Κάποιοι αποφασίζουν πως η μοναξιά είναι ο καλύτερος δρόμος να διαβούν, άλλοι φτάνουν και ξεπερνάνε τα όριά τους καταπιέζοντας τον εαυτό τους με διάφορες επιλογές 

που τους προέτρεψαν άλλοι να κάνουν και άλλοι θέλουν να έχουν μια ζωή περιτριγυρισμένη από σύντροφο, οικογένεια και αγαπημένους φίλους. 

 Και οι φίλοι, όμως, οικογένεια δε θεωρούνται; Δε χρειάζεται να είναι πολλοί. 

Εξάλλου δε μετράμε τη φιλία ούτε σε ποσοστά, ούτε με βάση χρηματικά ποσά (τουλάχιστον όχι όσοι αναζητούν το βαθύτερο και πιο αληθινό νόημα μιας φιλίας). 

Γνωστοί φυσικά υπάρχουν πολλοί, αλλά εάν αυτή τη στιγμή που διαβάζετε σας έρχονται κάποια άτομα στο μυαλό, τότε μάλλον αυτά είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων που τους έχετε επιτρέψει την ελεύθερη είσοδο στην καρδιά σας. 

 Για μένα η ζωή χωρίς φίλους ίσως και να μην είχε νόημα. 

Φίλο μπορεί κάποιος να θεωρεί τη μητέρα, τον πατέρα, τα αδέρφια, τον συμμαθητή που κάθεται δίπλα του, τον συμφοιτητή με τον οποίο μοιράζονται τα βαθιά ριζωμένα μυστικά της καρδιάς, τη γειτόνισσα, τον καθηγητή, κάποιον από την τάξη που κάνατε μαζί χορό, τον συνάδελφο στη δουλειά, κάποιον που έχετε περάσει παρόμοιες δύσκολες στιγμές ή έχετε περάσει μαζί δύσκολες μα και ευχάριστες στιγμές. 

 Φίλος μπορεί να είναι αυτός που έχει την υπομονή και την επιμονή να παλέψει για μια τέτοιου είδους σχέση, να σταθεί σε πολλά περιστατικά, όμορφα ή άσχημα, να μιλάει με τη σιωπή του, αν κάνει λάθη να τα παραδέχεται και να προσπαθεί έπειτα από αυτά για το καλύτερο, να γελάτε μαζί, να κλαίτε μαζί, να παίζετε ανόητα παιχνίδια μαζί. 

Ο φίλος είναι αυτός που ακόμη κι αν είναι μακριά… είναι τόσο κοντά. Φίλος είναι εκείνος που με ένα του βλέμμα μπορείς να αναπτύξεις έναν βουβό διάλογο μαζί του. Είναι εκείνος που αν δεν ξέρει τι να σου πει θα σταθεί δίπλα σου και θα σε πάρει μια μεγάλη αγκαλιά, θα σου κρατήσει το χέρι μέχρι να αρχίσεις να κλαις για να ηρεμήσεις, που σε υπερασπίζεται όταν κάποιος με ύπουλο τρόπο διαδίδει ανυπόστατες φήμες για εσένα, που σε αγαπάει και στο δείχνει καθημερινά 

με ένα χαμόγελο, ένα τηλεφώνημα, μια γλυκιά «καλημέρα- καληνύχτα», που ακόμη κι αν έχετε να μιλήσετε καιρό, όταν συναντιέστε είναι «σαν να μην πέρασε μια μέρα», που λέμε. 

 Αλλά όλα αυτά, φυσικά, θα πρέπει να είναι αμοιβαία. Έτσι όπως εσύ αποκαλείς κάποιον φίλο σου, αληθινό φίλο, έτσι κι εσύ «πρέπει» (εντάξει, δεν μπορεί να σε υποχρεώσει κάποιος, αλλά εάν καταλαβαίνεις το νόημα της λέξης, τότε σίγουρα θα το θέλεις), να του ανταποδίδεις έμπρακτα όσα κάνει κι εκείνος για σένα. 

 Μακάρι όλοι να μπορούσαν να διακρίνουν ποιοι είναι οι «αληθινοί φίλοι» και ποιοι οι «υποκριτές». Για εσάς τους «υποκριτές» λυπάμαι πολύ γιατί μάλλον δεν θα μάθετε την αληθινή σημασία της τόσο μικρής, αλλά πολύ σημαντικής λέξης, «Φιλία».

Καλό ξημέρωμα, 

Alex Art