Τα λιγοστά λόγια του ευτυχισμένου καθώς ακουγόταν, εκφωνητή στο ραδιόφωνο που άκουσα ήταν αρκετά να με κάνουν να γράψω το παρακάτω κείμενο.
Τα λόγια που κυριολεκτικά μου έκοψαν την ανάσα ήταν τα εξής: «Κόβονται 94 τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη την χώρα βάση του σχεδίου Αθηνά...Περικοπές σε μισθούς και συντάξεις δήλωσε η κυβέρνηση...» Ο τρόπος που
τα είπε με “τρόμαξε”...Τόσο υπέροχα, τόσο φυσιολογικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα, σαν να ήταν ένα καθημερινό φυσιολογικό γεγονός. Μετά απο μερικά δευτερόλεπτα άλλαξε θέμα και έβαλε ένα τραγούδι της “μίας εβδομάδας” και όλα κύλησαν υπέροχα, όλοι είναι ευτυχισμένοι πια...
Πώς είναι δυνατόν λέω απο μέσα μου να θέλουν να σκοτώσουν την γνώση, την παιδεία, την ιστορία, τα χαμόγελα. Τόσο ξεδιάντροπα, τόσο ανώριμα, τόσο προκλητικά λέγοντας μπροστά στις οθόνες «όλα για το καλό σας...» ή μάλλον με συγχωρείτε γελώντας το κάνουν αυτό. Και οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί έξω να μην νοιάζονται;
Ειλικρινά πώς είναι δυνατόν, γονείς και καθηγητές, δάσκαλοι, νέοι, δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιωτικοί κ.α να βλέπουν αυτήν την τρομοκρατία να γνωρίζουν την κατάσταση, να ξέρουν πώς τα παιδιά τους ή και ίδιοι ακόμα ίσως να μην έχουνε μέλλον στην Ελλάδα ή και γενικά και να παραμένουν μέσα στην ροζ φούσκα τους που ονόμασαν «Εγώ ξέρω, εσύ όχι...»;
Καταλαβαίνω (με δυσκολία όμως) πως κάποιος έχει λεφτά και δεν τον νοιάζει τίποτα, ό άλλος είναι τρελός ή ανόητος ή ότι άλλο και καλά να περνάει στον κόσμο του ό άλλος είναι φανατισμένος και δεν αλλάζει. Όλοι οι άλλοι όμως...; Δεν νοιάζει κανέναν πως το παιδί του η ο ίδιος και ένα τούβλο θα διαφέρουν μόνο στο όνομα σε λίγο καιρό; Αν δεν έχει γίνει ήδη...
Σκοτώνετε η παιδεία μπροστά μας, «Ο σκοπός της παιδείας είναι η γνώση όχι δεδομένων αλλά αξιών οι οποίες μορφώνουν τον άνθρωπο ως εύφορη γη η οποία φέρνει όλα τα καλά, όπως ειπώθηκε από τον Σωκράτη (469-399 π.Χ., Φιλόσοφος). Η παιδεία είναι εκείνη η οποία γεννά την τέχνη και εκείνη με τη σειρά της δίνει στη ζωή σχήμα κατά τον Σαίξπηρ..» Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας.
Τα τέρατα και τα μεγάλα φανταστικά γράμματα διαφημίσεων νικάνε τα βιβλία πια, και οι περισσότεροι νέοι κλείνονται σε εικονικούς κόσμους παρατώντας έτσι την δημιουργική γνώση ενώ την ίδια χρονική στιγμή οι γονείς κάθονται μπροστά στην τηλεόραση και βλέπουνε Τούρκικα κρατώντας σημειώσεις. Οι εφημερίδες τρομάζουν η κάθε μια με ξεχωριστό τρόπο, τον κόσμο με τεράστια γράμματα και τίτλους που δεν έχουν καμία λογική εξήγηση. Ο κόσμος διαβάζει σε περιοδικά ή στο ίντερνετ τις ζωές άλλων ανθρώπων, και ξεχνάει την δική του...Πραγματικά, δεν ενοχλεί κανέναν σας;
Τα γράμματα στερεύουν απο τα σχολεία και απο τα πανεπιστήμια, κάποιοι τροποποίησαν την γλώσσα, έσβησαν και άλλαξαν τα σύμφωνα απο την γραμματική, άλλαξαν την ιστορία και εσείς πάτε και βλέπετε μπάλες, πάτε σε καφετέριες, πίνετε ποτά σε μπάρ και χορεύεται σε μπουζούκια σαν να μην συμβαίνει τίποτα ενώ κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω ματώνουν, κρυώνουν, ξελαρυγγιάζονται στις πορείες για εσάς, για τα παιδιά σας, για το τώρα, το μέτα όλων μας...Αυτό το γεγονός δεν συγκινεί κανέναν σας;
Αλλά τώρα εσύ θα μου πείς...«Και ποιός είσαι εσύ που θα με κρίνεις...;» Η απάντηση μου είναι, κανένας και όλοι μαζί που φταίνε...
Υ.γ Άραγε να είναι μόνο η «μη γνώση» η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα ή θα πρέπει να κοιτάξουμε και τον καθρέφτη μας;
«Εσύ φταίς, φώναξε, εσύ! Εσείς όλοι οι καλοπροαίρετοι, οι καλοχορτασμένοι, οι αδιάφοροι. Εγώ σε ήθελα να πεινάς, νά 'χεις παιδιά και να πεινούν, να κρυώνεις, να κρυώνουν, να θές να δουλέψεις και να μη σου δίνουν δουλειά. Όχι να μου σεργιανίζεις από πολιτεία σε πολιτεία, να χάσκεις στα Μουσεία και στις παλιές εκκλησιές και να κλαίς κοιτάζοντας τ' άστρα, γιατί σου φαίνονται πολύ όμορφα ή πολύ φοβερά. Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει!»
Νίκος Καζαντζάκης (αναφορά στον Γκρέκο)
Panos Angel
Εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου