Αγαπητό μου ημερολόγιο,
νιώθω περίεργα. Η διάθεσή μου αλλάζει συνεχώς. Από τη μια στιγμή στην άλλη μπορούν να αλλάξουν όλα. Τίποτα δε μένει σταθερό. Όλα μεταβάλλονται.
Τη μια είσαι χαρούμενος, μόλις περάσει λίγη ώρα μπορεί να σε κυριεύσει κάποια ανησυχία, ένας φόβος. Που βαδίζω; Τι συμβαίνει; Γιατί φοβάμαι; Τι φοβάμαι; Την αγάπη; Την ευτυχία; Την επιτυχία; Όταν έχεις πίστη στον εαυτό σου μπορείς να καταφέρεις το αδύνατο. Μαζεύεις κάθε κομμάτι ελπίδας που βρίσκεται μέσα σου, τα κρατάς όλα σφιχτά (προφανώς για να μην σου φύγουν, είπαμε… συχνές αλλαγές συναισθημάτων) και πορεύεσαι με αυτή την ισχυρή χούφτα γεμάτη από ελπίδα χωρίς να αναρωτιέσαι για το τι θα συμβεί στη συνέχεια. Δεν σε νοιάζει. Δεν με νοιάζει. Απλώς πιστεύω. Κάνω ό, τι είναι ανθρωπίνως δυνατό από την πλευρά μου για να πάρω αυτό που μου αξίζει.
Δεν φοβάμαι τους άλλους. Φοβάμαι τον εαυτό μου μήπως έστω και για μία στιγμή σταματήσω να λέω πως μπορώ. Αλλά όχι… δεν θα δώσω τέτοια ευχαρίστηση σε αυτούς που θέλουν να με βλέπουν να καταστρέφομαι. Δε θα δώσω αυτή τη χαρά στους φόβους μου που παίρνουν άσχημες μορφές. Δεν θα το επιτρέψω. Γιατί έχω δύναμη.
Η φλόγα του ενθουσιασμού καίει πάντα μέσα μου. Μπορεί κάποιες φορές να είναι υπερβολικά δυνατή και άλλες να σιγοκαίει σαν να είναι έτοιμη να σβήσει. Αλλά υπάρχει. Δε σβήνει ποτέ.
Τη μια είσαι χαρούμενος, μόλις περάσει λίγη ώρα μπορεί να σε κυριεύσει κάποια ανησυχία, ένας φόβος. Που βαδίζω; Τι συμβαίνει; Γιατί φοβάμαι; Τι φοβάμαι; Την αγάπη; Την ευτυχία; Την επιτυχία; Όταν έχεις πίστη στον εαυτό σου μπορείς να καταφέρεις το αδύνατο. Μαζεύεις κάθε κομμάτι ελπίδας που βρίσκεται μέσα σου, τα κρατάς όλα σφιχτά (προφανώς για να μην σου φύγουν, είπαμε… συχνές αλλαγές συναισθημάτων) και πορεύεσαι με αυτή την ισχυρή χούφτα γεμάτη από ελπίδα χωρίς να αναρωτιέσαι για το τι θα συμβεί στη συνέχεια. Δεν σε νοιάζει. Δεν με νοιάζει. Απλώς πιστεύω. Κάνω ό, τι είναι ανθρωπίνως δυνατό από την πλευρά μου για να πάρω αυτό που μου αξίζει.
Δεν φοβάμαι τους άλλους. Φοβάμαι τον εαυτό μου μήπως έστω και για μία στιγμή σταματήσω να λέω πως μπορώ. Αλλά όχι… δεν θα δώσω τέτοια ευχαρίστηση σε αυτούς που θέλουν να με βλέπουν να καταστρέφομαι. Δε θα δώσω αυτή τη χαρά στους φόβους μου που παίρνουν άσχημες μορφές. Δεν θα το επιτρέψω. Γιατί έχω δύναμη.
Η φλόγα του ενθουσιασμού καίει πάντα μέσα μου. Μπορεί κάποιες φορές να είναι υπερβολικά δυνατή και άλλες να σιγοκαίει σαν να είναι έτοιμη να σβήσει. Αλλά υπάρχει. Δε σβήνει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου