Pages

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Once Upon A Time: «Λευκό και δέρμα»


Απόψε είναι μια ξεχωριστή μέρα για εμένα. Σήμερα ο φόβος και το ψέμα ετοίμασαν γιορτή και εγώ θα λείπω.


Ανοίγω με απαλές κινήσεις την μεγάλη πόρτα που πίσω το ξύλινο κρύβετε το ποδοπατημένο άπειρες φορές πάτωμα που τρίζει λές και θέλει κάτι να μου πεί. Ξέρω γιατί είμαι εδώ. Είναι το δώρο για τον εαυτό μού.


Είμαι εδώ για να
χορέψω όσο ποτέ άλλοτε κρυμμένος μέσα σε γκρίζα όνειρα που γίνανε μπλέ με τον καιρό και συνεχίζουν να αλλάζουν χρώματα μέχρι να βρουν το λευκό και να το κρατήσουν. Είμαι εδώ να θυμηθώ. Με μια βαθιά ανάσα ξεγελάω το κορμί μου για να μου κάνει την χάρη, να γίνει για λίγο απόψε δικό μου. Δένω τα χέρια μου σφιχτά με τα λόγια και τις υποσχέσεις του ποτέ και τώρα πια καθισμένος μέσα στην σκοτεινή και σκονισμένη αίθουσα βλέπω τα όνειρα μου να γίνονται εικόνες ξεχασμένες που επικαλούνται το όνομα μου για να με προσκαλούν με χαμόγελο και δάκρυ σε έναν χορό μοναδικό, μελαγχολικό.


Κοιτώ καθισμένος, και απορημένος το σκοτεινό άδειο δωμάτιο που απόψε θα φιλοξενήσει την καρδιά μου. Αλλά σήμερα δεν θα του κάνω την χάρη να φοβηθώ. Όχι σήμερα.
Δεν υπάρχει χορογραφία απόψε. Το σώμα μου μιλάει πια και ‘γώ απλά ο συνοδοιπόρος του στο άγνωστο ταξίδι των βημάτων Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι ελεύθερος στην μελωδία που σχηματίζει το σώμα μου.


Ψίθυροι και λόγια γλύκα που άλλοτε με πονούν άλλοτε με μαγεύουν, δένουν μαζί με τις στάλες τις βροχής που βρήκαν απάγκιο στο μικρό παραθυράκι της αίθουσας, δημιουργώντας έτσι την μουσική και τον ρυθμό που θα ακολουθήσω σήμερα.


Ξαφνικά να ‘μαι τώρα, χορεύω μαζί με αναμνήσεις. «Δεν θα γυρίσω να κοιτάξω πίσω μου» λέω δυνατά, ξεγελώντας για λίγο τον εαυτό μου, μα το σώμα μου αδιάφορο με τα λεγόμενα μου με προστάζει να μείνω εκεί, σ’ ένα τρίγωνο που δεν εξηγείτε με λέξεις, σε γράμματα και μυστικά περάσματα του νου, σε ένα μυστήριο πεπρωμένο που με αγκαλιάζει. Αφήνομαι...να παρασυρθώ από το τώρα.



Υ.γ Χόρεψε ένα βάλς με τα όνειρα σου...Και άσε κάποιους να γελάνε, με τα λάθος βήματα που ίσως να κάνεις. Αυτοί μια ζωή θα σε κοιτάνε, θα γελάνε που περδικλώνεσαι και θα σε κοροϊδεύουν...Ξεχνούν όμως ο τι στο τέλος εσύ θα μάθεις την χορογραφία. Συντροφιά σου στα παραπατήματα σου πάντα να έχεις τις ευχές που έκανες παιδί κοιτώντας τα αστέρια σε μια παραλία τ‘ αστέρια. Ο χρόνος δεν τελειώνει πότε να το θυμάσαι. Και όποιος λέει το αντίθετο δεν έχει ζήσει ποτέ.
Ευτυχισμένα Χριστούγεννα σε όλους.

Panos Angel



«Κάποιοι αποζητούν ψεύτικα χειροκροτήματα και τα βρίσκουν εύκολα, όπως εύκολα βρίσκουν και τα ψεύτικα εύσημα για το πρόσωπο τους, γιατί αυτό μόνο μπορούν. Έτσι βολεύονται στο ψέμα τους, φορώντας στέμματα από χαρτί.» Παναγιώτης θ. Λάκκας

Δεν υπάρχουν σχόλια: