Once Upon A Time: Πράξη πρώτη...

Γελάω, γιατί δεν υποδύθηκα, γελάω γιατί οι ρόλοι δεν μου ταίριαξαν ποτέ. Έχω πληγώσει πολλούς και κανέναν μαζί, μα έμαθα να ζητάω συγνώμη πάντα. Κοιτάω πάντα μέσα στα μάτια σου για να βλέπω ποιός πρέπει να είναι μαζί μου συνοδοιπόρος στο άγνωστο ταξίδι της ζωής. Δεν έπαιξα με ανθρώπων συναισθήματα, δεν καβατζώθηκα πίσω από μια κόκκινη κουρτίνα μα ούτε πίσω από το δάχτυλο μου. Δεν έφυγα από τα προβλήματα μου. Ήξερα ότι θα πονέσω και έμεινα εκεί να πονέσω και θα συνεχίσω να πονάω γιατί έτσι η ζωή μου μαθαίνει να δημιουργήσω μέσα της το ευτυχισμένο “Εγώ”.

Φίλοι μου, εσείς που μου μάθατε να
κρατώ δυνατά στα χέρια μου το ξίφος, της χαράς και της ελπίδας. Εσείς που μου σταθήκατε στα δύσκολα και ακούσατε την καρδιά μου να χτυπά χωρίς λέξη να βγεί από το στόμα σας, μαζί σας είδα τα λάθοι μου και έφτιαξα τα πάθη μου. Χρωστάω στα αλήθεια τεράστια ευγνωμοσύνη σε αυτόν που σας έφερε κοντά μου.

Εχθροί μου αγαπημένοι, να είστε καλά πάντα και να με πληγώνετε όσο περισσότερο μπορείτε. Μαχαιριές πίσω από την πλάτη μου δυνατές και αβάσταχτες από πόνο μην σταματάτε να μου δίνετε, γιατί μέσα από την ζήλια σας και την ψεύτικη σας αγάπη γίνομαι όλο και ένα ποιό δυνατός, αλλά μην ξεχνάτε, είστε ποντίκια. Προχωρώ, μα εσείς πάλι πίσω μείνατε να μετράτε τα δευτερόλεπτα πρίν πέσω για να φάτε ένα ακόμη κομμάτι μου. Αλλά ατυχήσατε, δεν κοιτάζω πιά κανένα ρολόι.
Εσύ που νομίζεις ότι μπορείς να παίζεις με τα συναισθήματα, που σου έδειξα εμένα, που θησαυρoύς επί γής να τάζεις μπορείς, που θέλεις να με κρίνεις , που κρύβεσαι εύκολα, που ψεύτικα δάκρυα χύνεις, που αστεία αγαπάς, που νομίζεις ότι είσαι ποιό έξυπνος από τις “λέξεις” ...Όχι !δεν πληγώνουν τις καρδιές έτσι απλά...

Χρόνε αλήτη, εσύ που λυτρώνεις και που με κάνεις να κλαίω με βουβά έρημα βραδινά δάκρυα, δέξου την συγνώμη μου που σε πλήγωσα εκείνες τις φορές. Δέξου την ως μια θυσία στον βωμό του λευκού άγνωστου φωτός, που από την ορθάνοικτη πόρτα της καρδιάς μου πλέον μπαίνει.
Εγωισμέ μου, σώπασε κάπου μέσα μου και βρές απάγκιο στα όνειρα που από μικρός τραγουδούσα μονάχος σε μια ερημική παραλία με κύματα γοργά να χορεύουν μπροστά μου, λέγοντας μου μυστικά. Μερικές φορές δεν θέλω να σε ξέρω, μα μερικές σε έχω ανάγκη. Όμως υπόσχεση σου δίνω, θα βρώ τον τρόπο να σε τιθασεύσω μέσα μου.

Τέλος ,στιγμές εσείς που ήρθατε με αγκαλιές μίζερες σε διάρκεια στην ζωή μου και αγαλλίαση μου προσφέρατε και χαρά περίσσια, λύπη και μόνιμα σημάδια, ματωμένα δάκρυα που ξεχείλισαν από υπεροψία και από τύψεις, σας ευχαριστώ που σας έζησα και που ένιωσα σε κάθε κύτταρο του κορμιού μου την ανάσα ενός ονείρου. Και ίσως ποιός ξέρει, θα τα πούμε ξανά ...

Υ.γ Από αυτό το κείμενο, ένωσε αν θέλεις κάποιο κομμάτι που ίσως σου λείπει για καιρό και αν δεν σου λείπει κάτι, γέλα γιατί τα κατάφερες να βρείς συνοδοιπόρο για το άγνωστο ταξίδι. Διώξε πιά από τα πληγωμένα σου μάτια την λύπη...




Panos Angel
Καλό σαββατοκύριακο σε όλους.