"Ο Δρόμος ο Χρόνος και ο Πόνος"
Τόσοι χειμώνες και δε γνωρίσαμε ακόμη τη ψυχή μας, καθώς πεθαίνουμε μες το νου χωρίς ίχνος αρρώστιας...μονάχα από φόβο.
Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάμε την ζωή μας μήπως και καταλάβουμε τον τρόπο που πάντα μας κερδίζει, ενώ χάνουμε εμείς αξίες, στιγμές, ανθρώπους και ότι άλλο χάνεται στο χρονικό της απώλειας. Και μιλώ για μία απώλεια μακριά από τη σκιά του θανάτου, για μία απώλεια που γράφεται ως μνήμη που μας έλκει.
Οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας αποπνέουν πόνο και αγάπη, ζουν ταυτόχρονα και στην χειροπιαστή διάστασή τους και στη μεταφορική, υψωμένη πάνω από το εφήμερο, απεριόριστη σε χώρο και χρόνο. Ο διάλογος με το σημερινό αγγίζει το αιώνιο με την ανάσα των συναισθημάτων του έρωτα, του πάθους, της έντασης. Όλα πλεγμένα με ένα μαγικό τρόπο που συνθέτουν κύκλους ζωών και επιλογών μας, τι αφήσαμε, τι επιλέξαμε, ποιες οι αξίες μας; Δίνοντας απαντήσεις ο καθένας μας σε αυτές τις ερωτήσεις πορεύεται σε ένα ταξίδι που μετρά ημέρες και γεννά πράξεις και έτσι παρ' όλες τις απώλειες, δεν παραλύει η εμπιστοσύνη στη δημιουργία, και είναι μια στέρεη μορφή αντίστασης στον χρόνο και στις απώλειές του.
Καλούμαστε στο χρόνο που διαθέτουμε να προφυλάξουμε και να εξυψώσουμε την ψυχή μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε και να καταλήξουμε με ένα όμορφο τρόπο να αγαπήσουμε αυτό το οποίο αποτελούμε στην κοινωνία που συνδιαμορφώνουμε, με μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Οι ευχές μου για το νέο έτος είναι υγεία, να αφήσουμε το χρόνο να δημιουργήσει τα όνειρα και τις προθέσεις και εμείς ως άνθρωποι να γνωρίσουμε ξανά τις αξίες και τα ήθη. Ευτυχισμένες ημέρες τυλιγμένες με την ευτυχία που θα βρείτε τόσο κοντά, κάτω από τη μύτη σας, το χαμόγελό σας!
Ταπεινά, μέσα από την καρδιά μου σας εύχομαι χρόνια πολλά και...αφού γλιτώσαμε το τέλος του κόσμου, τότε μπορούμε να καταφέρουμε πολλά ακόμη..!
Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου