Εσύ κι Εγώ και οι Δρόμοι...
Καίγομαι...έτσι είναι ο έρωτας. Χάνομαι...έτσι είναι η αγάπη. Πονάω...έτσι είναι ο χωρισμός. Χαρμολύπη...αυτή είναι η υπόσχεση και ο δρόμος.
Σε ότι βιώνεις ως άνθρωπος έχεις την τάση να του προσφέρεις μία ετικέτα συναισθηματική, μία ονομασία που θα σε κάνει να προσδιορίσεις το συναίσθημά σου. Είναι κάτι ως πλοηγός οδήγησης που όμως ποτέ δεν έμαθες πως λειτουργεί απλά τον υπακούς πιστά, και λέω δεν έμαθες ποτέ, γιατί αν γνώριζες τότε θα έφτανες στο τέλος, στο όποιο τέλος...
Ας πάρουμε λοιπόν τις ζωές μας. Βίοι παράλληλοι ανθρώπων με ανάγκες, όνειρα, ιδανικά, επιθυμίες και όλα αυτά μαζί με άλλα πολλά συνθέτουν την κοινωνία της εποχής, η οποία αγωνία να βρει την ταυτότητά της. Συναισθηματικά λεπροί προσπαθούμε να βρούμε την θεραπεία των κενών μας στους άλλους ανθρώπους γύρω μας και τους ζητούμε να αποτελέσουν την συνταγή των επιθυμιών μας. Αν όμως συμπεριφερόμαστε όλοι έτσι, πως δύο κενά να βρούν την ολοκλήρωση; Πως δύο άνθρωποι του "εγώ ο εαυτός μου" να δουν το εσύ και να προσφέρουν σε αυτό;
Μία σχέση καλώς ή κακώς δημιουργεί τρείς συνδέσεις, τρείς πάγιες συνδέσεις. Η πρώτη σύνδεση είναι εκείνη που έχει κάνει ο καθένας μας με τον εαυτό του, η δεύτερη εκείνη που έχει κάνει ο σύντροφός μας με τη δική του προσωπικότητα και ζωή, τέλος η τρίτη και τελευταία, εκείνη η σύνδεση που αφορά και τους δύο, ο λεγόμενος δρόμος. Δρόμος συμπεριφορών, ουσίας, προσδοκιών, δράσεων και αντιδράσεων που πλάθουν τη σχέση και δημιουργούν τα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα της επαφής μας. Αν κάποια από αυτές τις συνδέσεις παραληφθεί, αργά η γρήγορα θα χρειαστεί να την αναζητήσουμε, και τότε θα είναι σίγουρα αργά για κάποιο μυστηριακό λόγο που αποκαλύπτει ξανά αυτή τη γυμνότητα που αισθάνεσαι όταν υπάρχεις στο χώρο μόνος.
Οι ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές ή μη, σε οδηγούν σε στιγμές απρόσμενων καταστάσεων και βιωμάτων. Σε τυλίγουν μυστικά και ήσυχα, σου προσφέρουν μαθήματα και σου ζητούν εξετάσεις προόδου, όχι για να πληγωθείς μα για να μάθεις να υπερκερνάς τις όποιες σκοπέλους συναντάς στη ζωή σου...δες.
Μείνε σιωπηλός στο λόγο της εποχής, επέλεξε να βιώσεις εξ'ολοκλήρου τη στιγμή που σου προσφέρεται. Μάθε να φεύγεις από εκεί που παραμονεύει η βεβήλωση της συνείδησής σου και της ψυχής σου. Μάθε να επιμένεις εκεί που οραματίζεσαι. Μάθε να αγαπάς... Μάθε πως οι σχέσεις είναι, "Εσύ κι εγώ και οι δρόμοι..."
Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου