Once Upon A Time: «Μήνας 9ος γεμάτος υποσχέσεις...»

Καλησπέρα...καλησπέρα...Να ‘μαι και πάλι στο παρεάκι σας και αυτή την Παρασκευή με πολλές σκέψεις, συναισθήματα, αγάπη, έρωτα να κατακλύζουν το μυαλό μου. Προσδεθείτε λοιπόν γιατί το ταξίδι στις σκέψεις ενός ονειροπόλου ταξιδιώτη ξεκάνει για ακόμη μια φορά. Ελπίζω να χαμογελάτε όλοι σας ή τουλάχιστον να προσπαθείτε σκληρά να το κάνετε... Σας ευχαριστώ όλους.


Φθινόπωροοοοοοοοοοοοοο....!! <3 Εντάξει νομίζω πώς όλοι καταλάβατε ότι
λατρεύω αυτήν την εποχή. Μια εποχή που κάποτε παρακαλούσα να μην έρθει παρ’ όλο που δεν μπορούσα να αναπνεύσω από την υπερβολική ζέστη του καλοκαιριού, νευρίαζα γιατί θα ξεκινούσαν στην αρχή τα σχολεία, μετά η σχολή, μετά η δουλειά...Άλλα τώρα ποιά καταλαβαίνω την ομορφιά της «περίεργης» αυτής εποχής.
Τώρα νιώθω το απίστευτο συναίσθημα της έμπνευσης που σου προκαλούν τα κιτρινισμένα φίλα πάνω στα δέντρα και τα πουλιά που λουφάζουν στις φωλιές τους αφήνοντας έτσι ένα πέπλο ησυχίας στον ουρανό. Πολλές σκέψεις από το καλοκαίρι που πέρασε. Που άλλοτε ξεθωριάζουν με τον καιρό, άλλοτε σε τσιγκλάμε κάθε μέρα με κάποιον συμπαντικό τρόπο και άλλοτε δεν τις ξεχνάς ποτέ και θέλεις απλά να γυρίσεις τον χρόνο πίσω να ξαναζήσεις στιγμές που πέρασαν και ίσως να μην ξαναέρθουν πότε. Είναι νομίζω η εποχή που γράφεις και γράφεις και γραφείς και γράφεις ασταμάτητα...
Είναι η εποχή που οι σκέψεις σου και η μελαγχολία σου βρίσκονται στην κάθε λέξη που θα πείς, στην παρέα σου, στο άλλο σου μισό , στην οικογένεια σου. Είναι η εποχή που δε κοιμάσαι για κάποιον λόγο καλά τα βραδιά. Και το γιατί συμβαίνει αυτό, κάποιες φορές παραμένει ένα άλυτο μυστήριο και κάποιες φορές το ξέρεις και δεν θέλεις απλά να το δεχτείς . Είναι η εποχή που ξεκαθαρίζεις τα πράγματα στο μυαλό σου, μαλώνεις, τσακώνεσαι, αγαπάς, μισείς περισσότερο προετοιμάζοντας έτσι τον εαυτό σου για τον χειμώνα που ξυπνάει σιγά-σιγά. Μπορείς να πείς ότι γι αυτήν την απότομη «έμπνευση του Φθινοπώρου» φταίει η βροχή έξω από το παράθυρο που σου θυμίζει κάτι προσωπικό, μπορείς να πείς ότι φταίει η τηλεόραση που βάζει συνέχεια Τουρκικά και βαριέσαι να τα βλέπεις και έτσι παίρνεις την απόφαση να γράψεις κάτι. Μπορείς ακόμα να πείς ότι φταίει το τηλέφωνο που σταμάτησε ποια να χτυπά όπως έκανε παλιά.. Βάφτισε όπως θέλεις εσυ την αιτιολογία.
Έλα όμως πές μου τώρα πόσα Φθινόπωρα δεν έπιασες τον εαυτό σου να παίρνει ένα στυλό και αφηρημένος όπως είσαι με τις σκέψεις σου να τρέχουν μακριά να χαράζεις μια καρδιά, μια σκέψη, ένα αγαπημένο σου τραγούδι σε ένα βιβλίο ή ένα παλιό σου αγαπημένο σου τετράδιο ή ακόμα και τα όνειρα σου παρεάκι μαζί με το αρχικό της καρδιά σου πάνω σε γερασμένα δέντρα...;
Ακόμα και η βροχή που οι περισσότεροι ανόητοι για εμένα βρίζουν και λένε «Πω, πω πάλι βρέχει, αμάν βαρέθηκα...μπλά, μπλά, μπλά... » έχει την ουσία της μέσα στην εποχή. Είναι κάτι μαγικό για έμενα το να βγαίνεις να γίνεσαι μούσκεμα, το νερό να κατρακυλάει στον λαιμό σου και στο σώμα σου και να μπορείς να χαμογελάς ,να φιλιέσαι, να αγκαλιάζεσαι,
να χορεύεις μέσα στην βροχή χωρίς να σε νοιάζει το αν θα χαλάσεις τα ρούχα σου νιώθοντας ότι θέλεις να μείνεις εκεί για μια αιωνιότητα...Την συνέχεια νομίζω ότι πρέπει να την αφήσω στην φαντασία σου...
Είδες ταξιδιώτη τι όμορφη εποχή που είναι το Φθινόπωρο ...;



Υ.Γ. Και έτσι λοιπόν γράφεις και γράφεις και γράφεις και γράφεις...Μέχρι να έρθει ο χειμώνας γεμάτος πάθος να σε παρασύρει και να αφήσεις για λίγο τα γραπτά και να αφεθείς σε μια ζεστή αγκαλιά. Χέρι-χέρι με το αγαπάκι σου να προχωράς σε κάποιον χιονισμένο δρόμο παίρνοντας δώρα για να τα βάλετε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και να ξαναγίνεις για άλλη μια χρονιά παιδί ξεφλουδίζοντας τα κόκκινα χαρτιά περιτυλίγματός. Παιδικά χαμογέλα να σκάνε τριγύρω σου, και οι άνθρωποι ι πλούσιοι, φτωχοί, καλοί, κακοί, γέροντες και νέοι να χαμογελάνε. Μετά το περπάτημα και τις υπέροχες στολισμένες βιτρίνες πίσω στην ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτιού για μια ζεστή σοκολάτα παίζοντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλον ,τελειώνοντας την βραδιά χουχουλιάζοντας κάτω από κάποια κουβέρτα κάνοντας γούτσου-γούτσου μέχρι να έρθει το πρωί και κλείνοντας τα μάτια σιγά- σιγά ξέροντας ότι θα ξυπνήσεις και το πρώτο πράγμα που θα δεις θα είναι το άλλο σου μισό να σου χαμογελάει. Ελπίζω να ταξίδεψες μαζί μου...