Στη βλάβη του δοντιού είχε τοποθετηθεί κερί μέλισσας
Το αρχαιότερο δείγμα οδοντιατρικής στην Ευρώπη, πιθανός και στον κόσμο,
βρέθηκε από επιστήμονες στην Ιταλία και δεν είναι άλλο από ένα
σφραγισμένο δόντι, ηλικίας 6.500 ετών, το οποίο ήταν σφραγισμένο με
μελισσοκέρι.
Οι ερευνητές, μ’ επικεφαλής τον Φεντερίκο Μπερναντίνι και τον Κλαούντιο Τούνιζ του Διεθνούς Κέντρου Θεωρητικής Φυσικής Αμπντούς Σαλάμ στην Ιταλία μελέτησαν με νέες εξελιγμένες τεχνικές την απολιθωμένη γνάθο ενός ανθρώπου, που είχε βρεθεί σε ένα σπήλαιο κοντά στην Τεργέστη, στα ιταλο-σλοβενικά σύνορα, πριν από 100 περίπου χρόνια, αλλά έως τώρα είχε περάσει απαρατήρητη.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν με τη βοήθεια ακτίνων Χ, υπέρυθρου φασματοσκοπίου και ενός επιταχυντή ιόντων, ότι ένας κυνόδοντας είχε μια κάθετη ρωγμή στην αδαμαντίνη του με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια κοιλότητα και να έχει εκτεθεί η οδοντίνη. Σε αυτήν την κοιλότητα και τη ρωγμή είχε έντεχνα τοποθετηθεί κερί μέλισσας, πιθανότατα για να απαλύνεται ο πόνος από το χαλασμένο δόντι, το οποίο ανήκε σε ένα άνδρα ηλικίας 24 έως 30 ετών.
Οι επιστήμονες δεν είναι απόλυτα σίγουροι αν το σφράγισμα έγινε πριν από το θάνατο του ατόμου (οπότε πρόκειται για μια πανάρχαια περίπτωση οδοντιατρικής παρέμβασης) ή αν έγινε μετά τον θάνατό του για άλλους λόγους, όπως για κάποιο μεταθανάτιο τελετουργικό. Οι Ιταλοί ερευνητές πιστεύουν πάντως την πρώτη εκδοχή.
Η σοβαρή βλάβη του δοντιού εκτιμάται ότι συνέβη επειδή οι νεολιθικοί άνθρωποι, χρησιμοποιούσαν τα δόντια τους όχι μόνο να για μασάνε τροφές, αλλά και για άλλες δραστηριότητες, π.χ. οι άνδρες για να μαλακώνουν τα δέρματα και να φτιάχνουν εργαλεία, ενώ οι γυναίκες για πλέξιμο.
Η χρήση του κεριού της μέλισσας ως υλικού σφραγίσματος εξηγείται, επειδή λιώνει εύκολα και στη συνέχεια στερεοποιείται ξανά, όταν ψυχθεί σε συνθήκες θερμοκρασίας δωματίου. Το μελισσοκέρι μπορεί να περιέχει μέλι και πρόπολη, που και τα δύο έχουν αντιβακτηριακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι το κερί μέλισσας χρησιμοποιούσαν και οι αρχαίο Αιγύπτιοι για την μουμιοποίηση.
Οι ερευνητές, μ’ επικεφαλής τον Φεντερίκο Μπερναντίνι και τον Κλαούντιο Τούνιζ του Διεθνούς Κέντρου Θεωρητικής Φυσικής Αμπντούς Σαλάμ στην Ιταλία μελέτησαν με νέες εξελιγμένες τεχνικές την απολιθωμένη γνάθο ενός ανθρώπου, που είχε βρεθεί σε ένα σπήλαιο κοντά στην Τεργέστη, στα ιταλο-σλοβενικά σύνορα, πριν από 100 περίπου χρόνια, αλλά έως τώρα είχε περάσει απαρατήρητη.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν με τη βοήθεια ακτίνων Χ, υπέρυθρου φασματοσκοπίου και ενός επιταχυντή ιόντων, ότι ένας κυνόδοντας είχε μια κάθετη ρωγμή στην αδαμαντίνη του με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια κοιλότητα και να έχει εκτεθεί η οδοντίνη. Σε αυτήν την κοιλότητα και τη ρωγμή είχε έντεχνα τοποθετηθεί κερί μέλισσας, πιθανότατα για να απαλύνεται ο πόνος από το χαλασμένο δόντι, το οποίο ανήκε σε ένα άνδρα ηλικίας 24 έως 30 ετών.
Οι επιστήμονες δεν είναι απόλυτα σίγουροι αν το σφράγισμα έγινε πριν από το θάνατο του ατόμου (οπότε πρόκειται για μια πανάρχαια περίπτωση οδοντιατρικής παρέμβασης) ή αν έγινε μετά τον θάνατό του για άλλους λόγους, όπως για κάποιο μεταθανάτιο τελετουργικό. Οι Ιταλοί ερευνητές πιστεύουν πάντως την πρώτη εκδοχή.
Η σοβαρή βλάβη του δοντιού εκτιμάται ότι συνέβη επειδή οι νεολιθικοί άνθρωποι, χρησιμοποιούσαν τα δόντια τους όχι μόνο να για μασάνε τροφές, αλλά και για άλλες δραστηριότητες, π.χ. οι άνδρες για να μαλακώνουν τα δέρματα και να φτιάχνουν εργαλεία, ενώ οι γυναίκες για πλέξιμο.
Η χρήση του κεριού της μέλισσας ως υλικού σφραγίσματος εξηγείται, επειδή λιώνει εύκολα και στη συνέχεια στερεοποιείται ξανά, όταν ψυχθεί σε συνθήκες θερμοκρασίας δωματίου. Το μελισσοκέρι μπορεί να περιέχει μέλι και πρόπολη, που και τα δύο έχουν αντιβακτηριακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι το κερί μέλισσας χρησιμοποιούσαν και οι αρχαίο Αιγύπτιοι για την μουμιοποίηση.
newsbeast
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου