Λες φοβάσαι… Δε θες να προσπαθήσεις μήπως κάποιος πληγωθεί. Περνάνε τα χρόνια και το μετανιώνεις. Μετανιώνεις για κάτι που δεν τόλμησες να κάνεις κάποτε. Τι είναι αυτό που φοβήθηκες πραγματικά; Ότι θα πληγώσεις κάποιον άλλον ή μήπως εσένα; Το έχεις σκεφτεί; Ίσως ήταν μια αρκετά βιαστική και εγωιστική απόφαση. Πρέπει να ρισκάρεις. Αλλιώς δε θα μάθεις ποτέ τι θα συμβεί και θα αναρωτιέσαι συνεχώς «και αν τότε είχα πάει..., αν δεν είχα πει…» κλπ κλπ. Βασανίζεσαι, αλλά με το πέρασμα του χρόνου το τεράστιο βουνό των συσσωρευμένων σκέψεων γίνεται όλο και πιο μικρό. Η αρχική σκέψη όμως πάντα θα είναι εκεί. Ίσως κάνεις κάτι, δεις κάτι, ακούσεις κάτι που θα σου θυμίζει το πόσο ανόητα φέρθηκες κάποτε. Δεν μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω δυστυχώς. Το μόνο που μπορείς να κάνεις πλέον είναι να παραδεχθείς το λάθος σου. Δε θα αλλάξει κάτι, αλλά τουλάχιστον θα έχεις υπάρξει ειλικρινής τόσο με τον εαυτό σου, όσο και με το άτομο που κάποτε πλήγωσες.
Αν πιστεύεις πως αξίζει έστω και λίγο να ασχοληθείς με κάποιον πρέπει να έχεις υπομονή και να προσπαθείς, να επιμένεις. Όταν πια έχεις δοκιμάσει κάθε τρόπο τότε μόνο θα παραδώσεις τα όπλα σου. Τότε θα πεις ότι από την πλευρά σου έκανες ό, τι ήταν δυνατό.
Αν πιστεύεις πως αξίζει έστω και λίγο να ασχοληθείς με κάποιον πρέπει να έχεις υπομονή και να προσπαθείς, να επιμένεις. Όταν πια έχεις δοκιμάσει κάθε τρόπο τότε μόνο θα παραδώσεις τα όπλα σου. Τότε θα πεις ότι από την πλευρά σου έκανες ό, τι ήταν δυνατό.