(με αφορμή τη γιορτή της μητέρας στις 13 Μαϊού)
Όταν ήμασταν μωρά αναζητούσαμε απεγνωσμένα την αγκαλιά της μητέρας μας, τη στοργή της, την αγάπη της και όλη της την προσοχή.
Καθώς μεγαλώνουμε θέλουμε να δείχνουμε πιο ανεξάρτητοι από το δέσιμο αυτό και πιο σκληροί. Δείχνουμε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία λέγοντας πως είμαστε αρκετά μεγάλοι για να φροντίσουμε τον εαυτό μας και δε χρειαζόμαστε την καταπιεστική στοργή της.
Στην πραγματικότητα όλοι χρειάζονται μαμά σε κάθε ηλικία. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που λυγίζουμε, υποφέρουμε από ψυχικό πόνο και δεν μπορούμε να βρούμε γιατρειά. Τότε έχουμε την ανάγκη μιας αγκαλιάς, αλλά όχι οποιασδήποτε. Αυτή της μητέρας. Η αγκαλιά της είναι τόσο ζεστή και ξεχωριστή, σε κάνει να ξεχνάς τους πάντες και τα πάντα. Όσο άσχημα και αν αισθάνεσαι, όσο άσχημη κι αν είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, η αγκαλιά της μητέρας είναι τόσο μαγική που σε απαλύνει από κάθε πόνο. Σε κάνει να αποκτάς περισσότερη δύναμη, σαν να μπορείς να κρατήσεις όλον τον κόσμο στην παλάμη σου.
Μαμά! Τι υπέροχη λέξη… Μακάρι να μπορούσα να τη λέω για πάντα. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς αισθάνονται τα άτομα που έχουν χάσει τη μητέρα τους σε οποιαδήποτε ηλικία ή δε τη γνώρισαν ποτέ.
Θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου λέει όταν ήμουν μικρή «Να προσέχεις τη μαμά, να της μιλάς γλυκά, να την αγαπάς. Η μητέρα είναι ό, τι πιο ιερό υπάρχει». Και όντως έτσι είναι. Το διαπιστώνω καθημερινά. Δεν θα άντεχα χωρίς τη μαμά μου. Ίσως είμαι ΄΄μαμάκιας΄΄. Δεν με απασχολεί. Ίσως είναι υπερβολική αγάπη. Αλλά υπάρχει υπερβολική αγάπη στη σχέση μητέρα-παιδί;
Κάποιες φορές μπορεί να μην έχουμε διάθεση και μιλάμε απότομα στις ερωτήσεις-ανάκριση της μαμάς για το πώς περάσαμε τη μέρα μας, τι φάγαμε. Αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό η σκέψη του να μείνω μόνη. Η ιδέα και μόνο σφίγγει αυτόματα το στομάχι μου.
Μαμά, συγγνώμη που μερικές φορές δεν σκέφτομαι σωστά, κάνω λάθη και σε στενοχωρώ. Ξέρω, όμως, πως υπάρχεις εδώ για μένα, ό, τι ώρα κι αν είναι, ό, τι κι αν έχει συμβεί, ό, τι κι αν έχω κάνει. Κι αν είμαι ξεροκέφαλη ξέρεις πώς να με συνεφέρεις. Με ξέρεις καλύτερα από κάθε άλλον, από κάθε φίλη. Μη φύγεις ποτέ. Είσαι ο λόγος που μπορώ να κλαίω και μόνο στη σκέψη σου γιατί σ’ αγαπάω με όλη μου την ψυχή, πιο πολύ από εμένα και απ’ όλους. Είσαι μοναδική.
Οι μαμάδες είναι υπερβολικές κάποιες φορές, αλλά μας νοιάζονται και θέλουν να είμαστε καλά και ευτυχισμένοι. Ορισμένες στιγμές θυμώνουμε με τις αντιδράσεις τους, αλλά κατά βάθος ξέρουμε ότι έχουν δίκιο.
Σε ευχαριστώ για τις νύχτες που ξενυχτάς πλάι μου, μου μαγειρεύεις, με φιλάς, με αγκαλιάζεις, με σκεπάζεις τα κρύα βράδια, με συμβουλεύεις, με μαλώνεις, με καταλαβαίνεις, μου δίνεις κουράγιο και πιστεύεις σε μένα, με αγαπάς ό, τι κι αν κάνω, αγαπάς τον μπαμπά, αγαπάς τον αδερφό μου το ίδιο με μένα. Ευχαριστώ που με γέννησες και σε γνώρισα. Θέλω να σε κάνω περήφανη.
Σ’ αγαπώ μαμά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου