Καλώς ήρθατε για ακόμα μία εβδομάδα στον ΄΄ κόσμο μέσα από τα μάτια ενός έφηβου. Σήμερα θα συζητήσουμε για ένα κοσμικό και παράλληλα άκρως ανθρωπιστικό γεγονός της χώρας μας, τους Παραολυμπιακούς αγώνες….Συνεπείς στο ραντεβού μας, θα μιλήσουμε για την απήχηση τους στην καρδιά όλων των Ελλήνων και όλων των ανθρώπων της γης, αλλά και το μήνυμα ελπίδας που μας χαρίζουν….Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…
Το νέο αυτό μεγάλο ΄΄event΄΄ που έφθασε στην χώρα μέσα από την ολυμπιακή δάδα ενωμένη στα πρόσωπα όλου του κόσμου επέφερε στην αρχή κάποιους ενδοιασμούς για το αν η Ελλάδα θα μπορούσε να καλύψει τον προυπολογισμό τους…Κάποιοι, ωστόσο, το χαρακτήρισαν ΄΄περιττό έξοδο’’ σε μία εποχή όπου η χώρα μας πλήττεται από την μάστιγα της οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Κάποιοι ΄΄αντίπαλοι’’ του πνευματικού ιδεώδους, κάποιοι μάλλον χωρίς πολιτισμό, κάποιοι συμφεροντολόγοι και εγωκεντρικοί θέλησαν να εμποδίσουν την διεξαγωγή τους διότι θα επέφερε (συμφωνά με τα υγιή μυαλά τους) ζημιά στην χώρα μας…
Ας εξετάσουμε λίγο βαθύτερα , όμως , το νόημα των Παραολυμπιακών αγώνων…Είναι πράγματι ένα περιττό έξοδο για την πατρίδα μας και ένα καθιερωμένο κοσμικό γεγονός;;; Είναι άραγε τόσο σημαντικό όσο το παρουσιάζουν τα Μ.Μ.Ε ή ένα ακόμα γεγονός της χώρας μας όπως το παρουσιάζουν οι πολιτικοί ;; Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να κοιτάξουμε το δέντρο και όχι το δάσος…..Δεν είναι ένα γεγονός , αλλά ένα μάθημα ζωής για όλους μας, ένα μήνυμα για όλο τον κόσμο ότι ΄΄εγώ είμαι εδώ και πάω κόντρα στην φύση μου’’..Το κυριότερο όμως είναι ότι μας έμαθε να εκτιμούμε κάποια πράγματα περισσότερο και να θέτουμε προτεραιότητες…
Άραγε πως απήχησε η όλη τελετή στις καρδιές όλων των Ελλήνων και γενικά όλων των ανθρώπων;;;; Ίσως οξύνθηκε η ευαισθησία τους και η ανθρωπιά τους, ίσως να έλαβαν το μήνυμα ελπίδας και ζωής…Το κυριότερο, όμως , είναι ότι διδάχθηκαν ένα μάθημα που δεν διδάσκεται στο σχολείο….Το μάθημα ζωής. Μέσα από το μήνυμα συνεπάγεται το μάθημα ελπίδας, αγάπης και ένωσης για όλους τους ανθρώπους. Μάθαμε, όλοι μας , να γευόμαστε την κάθε στιγμή ξεχωριστά, διότι η απόσταση από την μήτρα της μητέρας μέχρι το νήμα της ζωής είναι μικρή. Μπορεί να έσβησε η φλόγα για φέτος, αλλά η φλόγα της χαράς και της ελπίδας δεν σβήνει ποτέ από τις καρδιές αυτών των παιδιών που με υπεράνθρωπη προσπάθεια, με υπομονή και επιμονή παρά την αναπηρία τους παλεύουν με την φύση τους…
Έτσι μέσα από αυτή την προσπάθεια καταρρίπτεται η άποψη για αυτά τα παιδιά που χαρακτηρίζονταν ως παιδιά ενός κατώτερου θεού…Ας κατανοήσουμε , λοιπόν , το μήνυμα των αγώνων που δεν κρύβεται μόνο στο κοσμικό αλλά στο υπερκόσμιο, εκεί που δεν φθάνει η ανθρώπινη καρδιά…..
Αυτά για σήμερα….Ελπίζω να κατανοήσατε και εσείς το νόημα των αγώνων. Ραντεβού την επόμενη Τετάρτη με νέο θέμα….
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου