Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Σχοινοβάτης του Ονείρου"

Σχοινοβάτης του Ονείρου

- Συγγνώμη κύριε ποιος είστε; 

- Τα όνειρά μου απάντησα, και συνέχισα το δρόμο μου. 

Το να βρεις το μονοπάτι σου, το χώρο όπου θα φιλοξενήσει τη ζωή σου είναι το πιο σημαντικό. Κάθε πράξη αποκτά νόημα, όταν ο σκοπός είναι ευδιάκριτος. Άλλωστε το να παλεύεις με σειρήνες και να σε λένε Έκτορα σημαίνει πως κάπου άδικα αναλώνεις τον εαυτό σου. Το ταξίδι είναι ελεύθερο για όλους, είναι τόσο δύσκολο να βρεις το πλοίο που γράφει τ’ όνομά σου και να επιβιβαστείς; Το να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, να συνειδητοποιείς πως όλα μα όλα είναι ρευστά είναι δύσκολο; Η θάλασσα μία αγαπημένη από τα παλιά, γιατί πάντοτε έχει να μας θυμίζει τη φθορά μέσα από το κύμα που σκάει στο βράχο, τη δύναμη που έχει να πνίξει όλη τη ζωή σε μια ανάσα, τη γαλήνη που ονειρευτήκαμε να υπάρχουμε και τους χαμένους θησαυρούς που υπήρξαν χαμένοι μόνο για τα παραμύθια… Οι θησαυροί της θάλασσας βρέθηκαν και αν η θάλασσα τώρα ήταν η ζωή, θα απογοητευόσασταν για την αλήθεια αυτή; Μα αυτό συμβαίνει αν πλέει κανείς σε θάλασσες άλλων… Τα όνειρα είναι ατομικά, η μαγεία τους θαυμάζεται ομαδικά και η πραγμάτωσή τους κανείς δεν ξέρει… Οι ονειροπόλοι γυρίζουν το βράδυ από τις θάλασσες πιο ευτυχισμένοι για ότι υπήρξαν μέσα σε αυτές… 

Ίσως σας μπέρδεψα, ίσως πάλι μέσα από τις λέξεις αυτές πλάσσατε νέες δικές σας ερμηνείες, σημασία έχει να δείτε το δρόμο σας ευδιάκριτο, φωτεινό, να σας καλεί να τον περπατήσετε και ας είναι δύσβατος, τα πιο όμορφα μέρη ξέρετε είναι αυτά που δεν πάτησε ποτέ κανείς άλλος πριν από εσάς! Αλλά αυτό το μέρος μην ξεχάσετε να το μοιραστείτε, όπως έλεγε και ο Ρίτσος «αν το έχω και δεν το βλέπεις, είναι σαν να μην το έχω». Ας κάνουμε τον κόσμο πιο όμορφο με τα όνειρά μας! Με αγάπη ένας σχοινοβάτης του ονείρου… 

Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας

Alexart.com: "Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω"

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ! 

Από την τελευταία μου ανάρτηση έχει περάσει αρκετός καιρός, αλλά είμαι εδώ ξανά να μοιραστώ τις σκέψεις μου, τις αμφιβολίες, τους προβληματισμούς μου και ελπίζω να μοιραστείτε και τη δική σας άποψη με μένα αφήνοντας κάτω από κάθε άρθρο ένα σχόλιό σας. 

Το πέρασμα από το καλοκαίρι στην εποχή του φθινοπώρου για πολλούς δηλώνει ένα νέο ξεκίνημα, για κάποιους ίσως όχι. Κοιτώντας το πρόχειρο χαρτί που είχα χρησιμοποιήσει στις αρχές του καλοκαιριού για να γράψω μια λίστα με όσα ήθελα να πραγματοποιήσω μέσα στο διάστημα του ζεστού αυτού μήνα συνειδητοποίησα πως δεν είχαν διαγραφεί όλα από εκεί. 

Πάντα υπάρχουν λόγοι για τους οποίους αφήνουμε κάτι ανεκπλήρωτο, είτε επειδή δεν μπορούμε, είτε επειδή δεν θέλουμε. Μερικοί υποστηρίζουν πως "Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω". Ίσως να είναι έτσι, ίσως και να μην είναι. Η δύναμη της ψυχής και η θέληση ενός ανθρώπου μπορεί να κάνει θαύματα ή να νομίζουμε πως είναι θαύματα. Η πίστη σε οτιδήποτε επικεντρωθούμε μπορεί να μας δώσει την ψευδαίσθηση πως το ανέφικτο γίνεται εφικτό, αλλά στην πραγματικότητα τα περισσότερα από αυτά που επιθυμούμε είναι απλώς δύσκολο να επιτευχθούν κι όχι ανέφικτα, όπως τα πλάθει το μυαλό μας. 

Αν δεν προσπαθήσεις δεν θα μάθεις το αποτέλεσμα. Γι'αυτό πάλεψε για όσα αληθινά σε ενδιαφέρουν και άσε τον χρόνο να κρίνει το αποτέλεσμα. 

Σημασία έχει από ποια οπτική γωνία θα προσεγγίσουμε ένα θέμα. Για παράδειγμα δύο άτομα σκέφτονται εντελώς διαφορετικά:

Ατομο 1: "Είναι δύσκολο να τα καταφέρω, δεν μπορώ, δεν ξέρω, δεν υπάρχει περίπτωση, τι, πώς, γιατί... μπλα, μπλα..."  

Άτομο 2: "Είναι πολύ δύσκολο, αλλά μπορώ να τα καταφέρω όσος χρόνος κι αν χρειαστεί".

Εσύ τι επιλέγεις;

Υ.Γ. Ραντεβού με νέο άρθρο κάθε 1 του μήνα.

Alex Art