Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Μακαρία η Οδός..."

Μακαρία η Οδός...

Όλα έρχονται και συμβαίνουν απρόσμενα στην ζωή… Τίποτα δεν γνωρίζεις μέχρι τη στιγμή που θα το βιώσεις. Όλα πέραν του βιώματος είναι υποθέσεις, εικασίες μιας πραγματικότητας που μας ακολουθεί μέχρι την πραγμάτωσή της. Πόσες εμπειρίες μπορείς να γνωρίσεις απλά αν την κατάλληλη στιγμή κοιτάξεις μία σκηνή της ζωής σου και μείνεις σε αυτή περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα. Πως μπορείς να λυτρωθείς από ένα θάνατο, απλά καθυστερώντας λίγα λεπτά να χαμογελάσεις με φίλους για το αστείο της ημέρας. Είναι κάτι μαγικό αν το αναλογιστείς, πως συμβαίνει και η ζωή σου γράφει καθημερινά σενάρια τα οποία σβήνει και έπειτα ξαναγράφει σύμφωνα με τις ενέργειές σου. Θεωρία του χάους θα μου πείτε, είναι πολύ πιθανό όμως. Η ευεργεσία και η λύτρωση της ψυχής μας και ακόμη και της ίδιας μας της βιολογικής ζωής κρύβεται μέσα στις απλές πράξεις. 

Σίγουρα κάποια στιγμή της ζωής θα έχουμε ακούσει το «ήταν στο λάθος σημείο», τι σημαίνει όμως αυτό το λάθος σημείο;… Ένα χαμόγελο που αγνοήσαμε; Μία παράκληση ενός φίλου να γιορτάσουμε την επιτυχία του την οποία απορρίψαμε; Η αμέλεια ενός παιδιού; Ο άστεγος που προσπεράσαμε;… Μάλλον κανείς δεν γνωρίζει, όπως είπαμε όλα είναι απλές υποθέσεις μέχρι τη στιγμή του βιώματος. Όταν όμως το βίωμα γίνεται μνήμη και σκέψη, τότε γνωρίζεις με βεβαιότητα ποιος δρόμος σε έφερε ως εδώ. Όλα επιλογές λοιπόν… Δεν συμπεραίνω τίποτε, ούτε πως κάνοντας το καλό θα λυτρωθείς από πολύ δύσκολες καταστάσεις, όμως για να πω την αλήθεια μου βαθειά μέσα μου πιστεύω πως η αγνή πράξη αγάπης πάντοτε θα έχει οφειλή στο χαμόγελό σου. Μη διστάζεις, μη διστάζετε να πράξετε το αυτονόητο, μη χάνεται τα όρια του αυτονόητου, η επανάσταση της ζωής δεν βρίσκεται ούτε στους δρόμους, ούτε στον καναπέ, ούτε στα πρόσωπα της υψηλής κοινωνίας. Η επανάσταση της ζωής είναι η αγάπη και η βίωσή της οδηγεί με βεβαιότητα σε κάτι που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάποτε θα αποκαλούσαμε… Ανάσταση. 

Κάπως έτσι και μετά από κάποιες πρωτόγνωρες εμπειρίες για εμένα, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις και αισθήματα. Καλή Ανάσταση σε όλους μας, γιατί πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε η Ανάσταση ακόμη και σας απλή ιστορία έχει να μας προσφέρει πολλά… 

Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας

Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: " Λέξεις από χαμόγελο! "

" Λέξεις από χαμόγελο! "

Ξαφνικά οι άνθρωποι γίναμε σιωπές και χαθήκαμε στη ροή της ζωής. Η επικοινωνία, η επαφή, το γέλιο, ο έρωτας έγιναν «επικίνδυνα παιχνίδια» στα οποία γινόμαστε όλο και περισσότερο δυσανεκτικοί. Η άρνηση για επιλογές στη ζωή μας είναι ο τρόπος της επιβίωσής μας, μα αλήθεια για πόσο ακόμη θα μπορούμε να το αντέξουμε αυτό; Η πραγματικότητα είναι ωμή πλέον και στην τρυφερή ηλικία των παιδικών χρόνων, λες και επιβάλλεται πια βίαια η επιθυμία να πάψουμε να απολαμβάνουμε. Και η απόλαυση έχει τη γλυκιά γεύση της απλότητας. 

Στην κοινωνική μας ζωή η ένταση στοιχειώνει κάθε μας βήμα, και ελάχιστες εξαιρέσεις υπάρχουν που επιλέγουν την απόρριψή της και προσθέτουν τη θετική τους ενέργεια για την επίτευξη της ευημερίας. Οι περισσότεροι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στην αγωνία και τα άγχη της επαφής, παρά στις προσδοκίες και την ανάγκη αυτής. Είμαστε αδίστακτοι με τους εαυτούς μας και παρατηρούμε εξονυχιστικά την κάθε αρνητική έκβαση των επιθυμιών μας και απορρίπτουμε σθεναρά κάθε μικρή διάθεση γέλιου ή ηρεμίας. «Δεν μπορούμε να γελάμε στην εποχή που ζούμε», το άκουσα από χείλη μίας νεαρής φίλης, την οποία έπειτα ρώτησα το γιατί; Γιατί να διακόψουμε την ευτυχία σε κάθε εκδήλωσή της, γιατί να στερήσουμε την ύπαρξή της, γιατί να φοβόμαστε να χαμογελάμε, μήπως τυχόν χαρακτηριστούμε «εκτός τόπου και χρόνου»; 

Στις ερωτικές μας σχέσεις τώρα, επιφάνεια, επιφάνεια, περισσότερη επιφάνεια. Φόβος μην πληγωθούμε, ο ρομαντισμός μία παρωχημένη μόδα, το σεξ ο μόνος τρόπος επικοινωνίας ο οποίος καταλήγει σε τύφλωση της ανάγκης να αισθανθείς. Φοβάμαι πως ως άνθρωποι κρατήσαμε λάθος εγχειρίδιο ζωής στα χέρια μας. Οι ενδείξεις των φαρμάκων της Ουτοπίας μας προσφέρθηκαν ορθά από τα εκάστοτε μέσα πληροφόρησης, μόνο που κανείς δεν σκέφτηκε την δοσολογία που χρειαζόμαστε. Μία ασυδοσία σε όλα, μία ανάγκη κατάκτησης δίχως πλήρωση, μία βουλιμική προσωπικότητα γεννήθηκε μέσα μας και αδυνατούμε στην πλειοψηφία μας να κατορθώσουμε το αυτονόητο, να θέσουμε μέτρα. 

Η σιωπή να γίνει διάλογος και αυτοέλεγχος, η απόρριψη να γίνει αναζήτηση και έρευνα, ο χρόνος να γίνει στιγμές αυθόρμητης ευτυχίας κρυμμένη σε γέλια. Ο έρωτας να γίνει βίωμα και ρομαντισμός να μην αποτελεί έννοια εγκυκλοπαιδικής γνώσης. Γνωρίζετε ίσως την αγάπη μου για την ποίηση, οπότε θα κλείσω με αυτή μ’ ένα όμορφο λόγο-απόσπασμα του Τάσου Λειβαδίτη, «ο κόσμος μονάχα όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει».

Παναγιώτης – Θεοτόκης Λάκκας

Alexart.com: "Συμβιβασμός ή όνειρα;"

" Συμβιβασμός ή όνειρα; "

Όλοι μας έχουμε κάποια όνειρα, αλλά κάποιοι στην πορεία χάνουν το νόημα των όσων ονειρεύονταν από μικροί ή σε οποιαδήποτε ηλικία. Πολλοί είναι εκείνοι που προτιμούν να συμβιβαστούν με την καθημερινότητά τους. 

Αρχικά, φτάνει το τέλος του ονείρου. 

Το αποχαιρετάν κι εκεί είναι το σημείο που ξεκινάει μια ζωή «απλή» χωρίς διάφορα μπαχαρικά που δίνουν μια διαφορετική γεύση, είτε αυτή είναι γλυκιά, αλμυρή, είτε πικάντικη. Η καθημερινότητα καταντάει κουραστική, εξουθενωτική. Οι σκέψεις που υπήρχαν στο παρελθόν για διάφορες περιπέτειες (όπως θα τις όριζε ο καθένας σύμφωνα με τη δική του κρίση) έχουν γίνει στάχτη και σκόρπισαν, χάθηκαν. Έτσι απλά. 

Το χειρότερο είναι πως εκείνοι που συμβιβάζονται στη ζωή τους για οποιοδήποτε ζήτημα, δεν κάνουν καμία προσπάθεια να συντηρήσουν τα όνειρα που κάποτε είχαν. 

Σταματούν να κυνηγούν τη ζωή που πάντα ήθελαν να κάνουν, ξεχνάνε να ζουν και μαραζώνουν δίχως να το αντιληφθούν. 

Τα όνειρα για εκείνους τους ανθρώπους φαντάζουν πια σαν μακρινή ανάμνηση. Μένουν ικανοποιημένοι με ό, τι τους σερβίρουν όλοι αυτοί που χειραγωγούν τη μάζα και λένε κι ευχαριστώ. Ευχαριστούν όλους όσους τους «βοήθησαν» στο να πάψουν να είναι ο εαυτός τους πλέον. 

Ονειρευτείτε όσο αλλόκοτα, περίεργα ή αστεία φαίνονται σε κάποιους όλα αυτά που θέλετε να καταφέρετε στη ζωή σας. 

 Εξάλλου ο καθένας έχει τη δική του ζωή και αυτή θα έχει μέχρι να φύγει από αυτόν τον κόσμο. 

Είναι κρίμα να την χαραμίσει και να παραιτηθεί.

Καλό υπόλοιπο της μέρας εύχομαι,

Alex Art.

Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Η εξομολόγηση ενός Μικρού Πρίγκιπα"

Η εξομολόγηση ενός Μικρού Πρίγκιπα

Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα, αυτός είναι ο ευγενής λόγος του χρόνου στη ζωή μας… Αρχικά θα ήθελα να σας ζητήσω μία μεγάλη συγγνώμη για την καθυστέρηση του άρθρου, μα εύχομαι να με συγχωρέσετε λόγω των χθεσινών μου γεννεθλίων. Αισίως λοιπόν έφτασα στα 25 μου έτη, και η χθεσινή ημέρα υπήρξε εκτός από ένα φωτογραφικό άλμπουμ ευχάριστων και όμορφων στιγμών, μία αφετηρία αναζήτησης του δρόμου από το παρελθόν στο παρόν. Με κλειστά μάτια να ξυπνάς από τα επιβλητικά όνειρα ενός εφήβου 17 ετών στο σήμερα… Όμορφο και ίσως «σοκαριστικό», αλλά έτσι κανείς μαθαίνει «Ιθάκες τι σημαίνουν». Η πορεία της ζωής μας τυλίγει και ξετυλίγει όποτε κρίνει σωστό την ανάγκη της εξομολόγησης, και αυτό σκέφτηκα να κάνω σήμερα, εξομολόγηση! Μέσα από την στήλη του «Σύγχρονου Μικρού Πρίγκιπα» μαθαίνετε τις ανησυχίες, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις κρίσεις ενός ανθρώπου που κυρίως μαθαίνει… Ίσως δεν είναι ένα άρθρο που να περιμένατε γι αυτή την εβδομάδα, μα είχα την ανάγκη να αφεθώ κατά κάποιο τρόπο μαζί σας, να σας ευχαριστήσω για το χρόνο που αφιερώνεται να διαβάσετε τις σκέψεις μου και να βιώσετε κομμάτια της άλλοτε καθημερινότητάς μου. 

Προσωπικά η γραφή για εμένα είναι ένας τόπος που ενσταλλάζεται η δημοκρατία και η ανάγκη μου να γράφω, είναι η ανάγκη μου να επικοινωνώ μαζί σας. Η διοχεύτεση των συναισθημάτων, η πληθωρική αφετηρία της λειτουργίας της συνείδησης είναι η έκφραση του γραπτού λόγου, όχι ότι ο προφορικός λόγος δεν έχει δύναμη…απλά ίσως θεωρώ τον γραπτό λόγο ένα λόγο ψυχικό αν μου επιτρέπεται ο όρος. Ο σκοπός που σήμερα διαβάζεται αυτές τις γραμμές λοιπόν από εμένα δεν είναι να μου πείτε χρόνια πολλά, αν και είναι ωραίο να εύχεσαι..! Ο λόγος είναι η αφορμή που θα ήθελα με εσάς να ξεκινήσει ένας ακόμη πιο ουσιαστικός διάλογος, να σας γνωρίσω και αν το επιθυμείτε κι εσείς να με γνωρίσετε. Πίσω από κάθε γραμμή να σκιαγραφείτε η μορφή των ανθρώπων που υπάρχουμε, με προθέσεις, όνειρα και αδυναμίες. Δεν σας κουράζω άλλο, μονάχα ένα ευχαριστώ ακόμη να σας πω, και να ανανεώσουμε το ραντεβού του διαλόγου μας ξανά σε λίγες ημέρες. Από καρδιάς να είστε καλά. Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα, αυτός είναι ο ευγενής λόγος του χρόνου στη ζωή μας… 

Με εκτίμηση

Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας